Jaki organ i na podstawie jakich przepisów wzywa do zaniechania naruszeń i wydaje decyzję o unieruchomieniu zakładu, jeśli zaniedbania dotyczą wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi?

Przepis art. 162 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 145) – dalej pr. wod. - daje organowi właściwemu do wydania pozwolenia wodnoprawnego (w tym staroście) kompetencje do wzywania zakładu do usunięcia zaniedbań w zakresie gospodarki wodnej, w wyniku których może powstać stan zagrażający życiu lub zdrowiu ludzi albo zwierząt bądź środowisku. Jeżeli zaniedbania zakładu nie zostaną usunięte w określonym terminie, organ, o którym mowa w art. 162 ust. 1 pr. wod., może wydać decyzję o unieruchomieniu zakładu lub jego części, do czasu usunięcia zaniedbań.

Tymczasem z pozostałych przepisów działu wynika, że starosta jako organ właściwy do wydania pozwolenia wodnoprawnego nie posiada uprawnień do przeprowadzania kontroli zakładu w zakresie gospodarki wodnej. Co za tym idzie, nie może ani ustanawiać planu kontroli w tym zakresie ani go realizować.

Na jakiej podstawie starosta stwierdza, że doszło do naruszenia w tym zakresie?

Bez dowodów nie może bowiem wezwać do naruszenia zaniedbań i w konsekwencji wydać decyzji o unieruchomieniu zakładu.

Skoro przepis art. 162 ust. 4 pr. wod. wyłącza z niego zaniedbania, które dotyczą wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi, to nasuwają się kolejne pytania.

Jaki organ i na podstawie jakich przepisów wzywa do zaniechania naruszeń i wydaje decyzję o unieruchomieniu zakładu, jeśli zaniedbania dotyczą wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi?

Jakich sytuacji dotyczy stan zagrożenia, o którym mowa w art. 162 pr. wod., skoro wyłączono w niego wprowadzanie do środowiska ścieków?