Jak określić teren zabudowy i obszar zabudowany?

Organ administracji architektoniczno - budowlanej prowadzi postępowanie w sprawie udzielenia zezwolenia na realizację inwestycji drogowej, polegającej na budowie drogi biegnącej do granicy gminy, która będzie łączyła osiedle z drugim osiedlem, należącym do innej gminy. Projektowana droga ma długość 455 m. Według organu droga przebiega poza terenem zabudowanym, gdyż otoczenie drogi stanowią łąki i lasy. Dodatkowo miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego określa funkcje podstawowe terenów otaczających projektowaną drogę jako teren zieleni parkowej oraz teren rolny. Dopuszcza natomiast po jednej stronie projektowanej drogi budowę obiektów usługowych, przeznaczonych na cele gastronomiczne i gospodarczo–sanitarne związane z obsługą urządzeń sportu i rekreacji oraz obsługą gospodarczą parku i zieleni. Projektant w projekcie budowlanym wskazuje, iż jest to teren zabudowany. Uzasadnia to tym, że wyjeżdżając z osiedla nie ma ograniczenia znakiem drogowym, informującym, że wyjeżdża się z terenu zabudowanego. Według organu projektant myli pojęcia "terenu zabudowanego" (wynikającego z § 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z 2.03.1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie – dalej r.w.t.d.p.) z pojęciem "obszaru zabudowanego" (wynikającego z art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 20.06.1997 r. Prawo o ruchu drogowym - dalej u.p.r.d.). W związku z tym szerokość drogi w liniach rozgraniczających poza terenem zabudowy i nieprzeznaczonym pod zabudowę nie powinna być mniejsza niż 15 m dla drogi klasy D. Natomiast projektant zaprojektował szerokość drogi w liniach rozgraniczających wynoszącą 10 m - jak dla terenu zabudowanego. Ponadto wg. organu projektant powinien sporządzić przekrój drogowy, a nie uliczny.

Czy w związku z powyższym organ ma rację?