Jak należy interpretować planowane zmiany w Ordynacji podatkowej dotyczące kwestii regulowania zatorów płatniczych?

Od 1 stycznia 2020 r. wchodzą zmiany w kwestii regulowania zatorów płatniczych. W związku z planowanymi zmianami nasunęła mi się wątpliwość związana z brzmieniem art. 299f Ordynacji Podatkowej. § 2 tego artykułu będzie stanowił, że: prawdopodobieństwo wystąpienia opóźnień uznaje się za ustalone, jeżeli suma wartości świadczeń pieniężnych niezapłaconych przez dany podmiot w terminie 60 dni od dnia otrzymania faktury wynosi w okresie kolejnych 3 miesięcy co najmniej 2 000 000 zł (w 2020 i 2021 roku 5 mln zł).

Czy suma 2 mln zł odnosi się wyłącznie do zaległości finansowych wobec jednego wierzyciela czy też do wielu? Z przepisu jasno wynika, że chodzi o jednego dłużnika, natomiast moje pytanie odnosi się do tego, czy powyższa kwota zadłużenia musi wynikać ze stosunków gospodarczych tylko z jednym podmiotem, czy też limit 2 mln zł ma zastosowanie przy umowach ze wszystkimi kontrahentami przedsiębiorcy. A gdyby odpowiedź na pierwsze pytanie brzmiałaby, że limit 2 mln zł dotyczy świadczeń dłużnika w stosunku do wielu wierzycieli, to czy w takim przypadku chodzi o wszystkich dostawców krajowych, czy może tych rozliczanych tylko w złotówkach (PLN)? Jak powyższy przepis odnosi się do sytuacji, w których jedną ze stron transakcji jest podmiot zagraniczny, a sama kwota należności jest wyrażona w walucie obcej np. Euro lub Dolarze? Chodzi mi tutaj o to, czy będąc wierzycielem, który nie dostaje zapłaty od np. kontrahenta z Niemiec na kwotę 1 700 tys. Euro mogę zgłosić naruszenie art. 299f o.p. do UOKiK?