Jak interpretować regulacje w sprawie dopuszczalnej emisji pyłu PM2,5 zawarte w rozporządzeniu z dnia 24 sierpnia 2012 r. w sprawie poziomów niektórych substancji w powietrzu?

Czy WIOŚ przy określaniu aktualnego stanu jakości powietrza (tła) ma obowiązek określania stężenia pyłu PM2,5?

Czy w wydawanych pozwoleniach na wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza lub pozwoleniach zintegrowanych należy określać również wielkość emisji dopuszczalnej pyłu PM2,5 czy wystarczy jedynie określać wielkość emisji dopuszczalnej dla PM10?;

Czy w obliczeniach rozprzestrzeniania się zanieczyszczeń należy uwzględniać pył zawieszony PM2,5, a jeśli tak, to jaką metodyką należy wykonać te obliczenia, mając na uwadze fakt, że obowiązujące rozporządzenie w sprawie wartości odniesienia dla niektórych substancji w powietrzu (Dz. U. z 2010 r. Nr 16, poz. 87) nie określa wartości odniesienia uśrednionych dla 1 godziny (D1) dla pyłu PM 2,5? Aktualnie obowiązująca metodyka referencyjna wymaga bowiem sprawdzenia, czy obliczone stężenia średnioroczne spełniają warunek Sa< =Da-R, ale jedynie wtedy, gdy wcześniejsze obliczenia stężeń 1-godzinnych wykazują, że Smm >0,1xD1. Obecnie dla PM2,5 nie jest określone D1, więc nie można wykazać, że Smm >0,1xD1. Czy więc zgodnie z ww. metodyką referencyjną należy wykonywać obliczenia stężeń średniorocznych dla PM2,5? Czy obowiązuje jakaś inna metodyka? Brak metodyki zakresie skutkuje tym, że nie można stwierdzić czy wskazana przez wnioskodawcę wielkość emisji dopuszczalnej dla pyłu zawieszonego PM2,5 nie będzie powodowała przekroczeń.

Czy do spraw wszczętych a niezakończonych przed dniem wejścia w życie r.p.n.s.p. należy stosować dotychczasowe, czy też mając na uwadze fakt wydawania decyzji udzielającej pozwolenia emisyjnego w czasie obowiązywania już nowego rozporządzenia należy uwzględniać wyłącznie nowe rozporządzenie?