Jak bank powinien ustanawiać zabezpieczenie hipoteczne swoich wierzytelności z tytułu kredytu?

Czy w świetle obowiązujących przepisów prawa, biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie/uzasadnienie Sądu Najwyższego z 17.06.2015 r. Sygn. akt I CSK 326/14, bank skutecznie ustanowił zabezpieczenie hipoteczne swoich wierzytelności z tytułu kredytu na tle niżej przedstawionego stanu faktycznego?

Bank udzielił kredytobiorcy kredytu w rachunku bieżącym w maksymalnej kwocie 3.000.000 zł, bank z kredytobiorcą ustalili, że zabezpieczeniem wszystkich wierzytelności banku z tytułu w/w kredytu będą dwie odrębne hipoteki łączne umowne, tj.: hipoteka łączna umowna do kwoty 1.695.000 zł na pięciu nieruchomościach lokalowych i hipoteka łączna umowna do kwoty 2.821.000 zł na kolejnych dziewięciu nieruchomościach lokalowych, stanowiących własność kredytobiorcy. Istotne jest to, że właściciel nieruchomości oraz bank w umowie o ustanowieniu w/w hipotek łącznych nie przyporządkowali do każdej z dwóch ustanawianych hipotek łącznych odrębnej części zabezpieczanego kredytu, na skutek czego każda z tych dwóch hipotek łącznych zabezpiecza spłatę całego kredytu (z należnościami ubocznymi), a nie określoną jego część. Co istotne Sąd Rejonowy wpisał powyższe hipoteki do ksiąg wieczystych nieruchomości, ale bank nie ma pewności co do skuteczności ustanowionego tak zabezpieczenia w kontekście zagadnień związanych z różną interpretacją zasady szczegółowości hipoteki tak w doktrynie prawa jak i orzecznictwie.