Czy żona jest zobowiązana do pomocy (w formie finansowej bądź żywnościowej) mężowi?

Żona wystąpiła w 2009 roku o alimenty z funduszu alimentacyjnego od swojego męża, a zarazem ojca dziecka, mimo, iż nie posiadają rozwodu, mieszkali w tym samym budynku. Od tamtej pory mężczyzna nie spłaca swoich zadłużeń alimentacyjnych, posiada wysokie zadłużenie komornicze z funduszu alimentacyjnego.

Syn jest już dorosły, wyprowadził się, natomiast małżeństwo nadal wspólnie zajmuje mieszkanie. Mieszkanie notarialnie przepisane jest na jednego syna. W mieszkaniu znajduje się 1 łazienka, 1 kuchnia, 1 lodówka itp. Małżeństwo twierdzi, że gospodarują osobno, pozostają w nieformalnej separacji i tak mogą oświadczyć pod odpowiedzialnością karną.

Mężczyzna pobiera w Ośrodku zasiłek stały, ma przyznany zasiłek okresowy i świadczenie pieniężne na zakup żywności wypłacane co miesiąc, oraz co drugi miesiąc otrzymuje zasiłek celowy. W razie potrzeby korzysta również z programu na dofinansowanie zakupu leków. Według mężczyzny pomoc Ośrodka jest niewystarczająca. Mężczyzna jest w wieku aktywności zawodowej, może pracować w warunkach pracy chronionej, jednak od wielu lat nie wykazuje chęci zmiany swojej sytuacji życiowej.

Czy żona jest zobowiązana do pomocy (w formie finansowej bądź żywnościowej) mężowi?

Jednak jeśli żona oświadczy, że nie będzie pomagać mężowi, czy ma do tego prawo?

Jeśli może odmówić pomocy mężowi, co może być przesłanką do tego?

Czy syn jest zobowiązany do pomocy ojcu mimo, iż ma własną rodzinę, a dodatkowo ojciec nie płacił na niego alimentów tylko otrzymywał je z funduszu alimentacyjnego?