Czy zaprojektowane drogi wewnętrzne powinny spełniać wymagania określone w przepisach dotyczących dróg publicznych i ich usytuowania?

Projektant realizuje dokumentację projektową budynku użyteczności publicznej wraz z komunikacją wewnętrzną (drogi wewnętrzne) i miejscami postojowymi (inwestycja realizowane na działkach prywatnych inwestora). Zaprojektowane drogi wewnętrzne mają szerokość 5 m, a parkingi są usytuowane prostopadle do osi jezdni (parkingi są o wymiarach zgodnych z warunkami technicznymi), przy czym krawężnik stanowiący obramowanie skrajnego parkingu połączony jest z krawężnikiem jezdni pod kątem prostym (wystają ponad nawierzchnię na wysokość 12 cm). Inwestor twierdzi, że przedmiotowe rozwiązanie jest bardzo niefunkcjonalne, niebezpieczne i ponadto niezgodne z § 118 ust. 7 pkt 4 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie. Zgodnie z nim "załomy krawędzi jezdni powinny być wyokrąglone łukami o promieniu nie mniejszym niż 2,0 m". Projektant twierdzi, że projekt został wykonany prawidłowo, zgodnie z obowiązującymi przepisami oraz zasadami wiedzy technicznej i nie zamierza dokonywać jakichkolwiek poprawek dokumentacji projektowej. Inwestor uważa z kolei, że tak opracowany projekt jest wadliwy.

Kto ma rację w przedmiotowej sprawie?