Czy w przypadku przeglądów, napraw i konserwacji dotyczących samochodu, w przypadku których na rachunkach kontrahenta wykazana jest wartość robocizny i zużytych materiałów, mamy do czynienia ze świadczeniem kompleksowym?

Spółka produkcyjna działająca wyłącznie na terenie Polski zatrudniła w Niemczech pracownika do obsługi marketingowej bez jakichkolwiek uprawnień do zawierania umów czy podejmowania decyzji gospodarczych w imieniu spółki, w związku z czym spółka uznaje, że nie posiada w Niemczech zakładu i nie musi się tam rejestrować na potrzeby rozliczania podatku VAT. Pracownik nabywa w Niemczech różnego rodzaju usługi, które często – zgodnie z tamtejszymi przepisami – nie są dokumentowane fakturami, lecz różnego rodzaju pokwitowaniami, także paragonami z kas fiskalnych. Dotyczy to m.in. usług pocztowych (wysyłka różnego rodzaju dokumentów na terenie Niemiec i do Polski), doładowań kart telefonicznych, przeglądów, konserwacji, napraw i mycia samochodu będącego majątkiem spółki.

Czy słuszne jest nasze stanowisko, że w każdym z tych przypadków mamy do czynienia z importem usług, który należy wykazać w deklaracji VAT-7 i w miarę możliwości - jeżeli spółka dysponuje NIP kontrahenta – także w informacji podsumowującej?

Czy do importu usług pocztowych można stosować zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 17 ustawy o VAT?

Czy słusznie uważamy, że w przypadku przeglądów, napraw, konserwacji itp. dotyczących samochodu, w przypadku których na rachunkach kontrahenta wykazana jest wartość robocizny i zużytych materiałów, należy ocenić, czy mamy do czynienia ze świadczeniem kompleksowym?

Dla przykładu wymiana płynów, tarcz hamulcowych, czynników chłodzących w klimatyzacji i in. dokonana w trakcie przeglądu wchodzi naszym zdaniem do wartości usługi jako świadczenia kompleksowego, ale już np. gdy w rachunku za wymianę 4 opon dodatkowo wykazany jest zakup jednej opony uszkodzonej, to spółka traktuje to jako dwa odrębne świadczenia (zakup niebędący WNT - samochód jeździ po terenie Niemiec i usługę).