Czy w przypadku dróg gminnych niestanowiących dróg publicznych za „publiczną” można uznać każdą drogę (dr) będącą własnością gminy?

Przepis art. 7 ust. 2a ustawy z 3.02.1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. z 2017 r. poz. 1161) – dalej u.o.g.r.l. określa warunki, które łącznie muszą spełnić grunty rolne klasy I-III, aby nie wymagały zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych na cele nierolnicze i nieleśne. W punkcie 3 stanowi, ze grunty klasy I-III muszą być: 3) położone są w odległości nie większej niż 50 metrów od drogi publicznej w rozumieniu przepisów ustawy z 21.03.1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 470) – dalej u.d.p. Inwestor wnioskuje o budowę budynku gospodarczego towarzyszącego zabudowie mieszkaniowej jednorodzinnej, na działce o szerokości frontu działki 30 m i głębokości 100 m, przyległej do powiatowej drogi publicznej w rozumieniu u.d.p. W ewidencji gruntów działka ta do głębokości 35 m stanowi tereny mieszkaniowe (B), a jej pozostała część stanowi grunty orne klasy III (RIII).

Czy grunty klasy III położone na ww. działce, usytuowane w odległości od 35 m do 100 m od drogi publicznej, spełniają warunek art. 7 ust. 2a pkt 3 u.o.g.r.l., czy może spełniają ten warunek tylko grunty położone w odległości 35 m do 50 m, też w ogóle nie spełniają tego warunku i należy odmówić ustalenia warunków zabudowy?

Czy w świetle ww. art. 7 ust. 2a pkt 3 u.o.g.r.l. drogami publicznymi są wyłącznie drogi, o których mowa w art. 1 u.d.p. w zw. z art. 5 ust. 2, art. 6 ust. 2, art. 6a ust. 2 oraz art. 7 ust. 2, czy też w przypadku dróg gminnych niestanowiących dróg publicznych za "publiczną" można uznać każdą drogę (dr) będącą własnością gminy?