Czy utrata towarów, potwierdzona wyrokiem sądu oraz postanowieniem komornika, może zostać ujęta w kosztach podatkowych?

Przedsiębiorca, czynny podatnik VAT, w 2013 r. prowadził księgi handlowe, dokonywał sprzedaży do odbiorcy ostatecznego za pośrednictwem magazynu obcej spółki. Towary ewidencjonowane były na koncie "towary poza jednostką". W 2013 r. spółka ta odmówiła wydania posiadanych towarów. W 2016 r. zapadła prawomocny wyrok nakazujący spółce zwrot towarów. W 2017 r. podatnik prowadzi PKPiR. W księdze tej w spisie z natury ujęto towary, które przechowywane były w obcej spółce (jako towary poza jednostką). W 2017 r. przedsiębiorca otrzymał postanowienie komornika o bezskutecznej egzekucji.

Czy w związku z tym na koniec roku należy w spisie wykazać zerowy stan tych towarów?

Czy taka różnica remanentowa jest kosztem podatkowym (przedsiębiorca obecnie nie prowadzi działalności operacyjnej, nie posiada innych towarów)?

Czy wyrok sądu i postanowienie komornik są wystarczającymi dowodami, czy powinno się wykazać w inny sposób, że przedsiębiorca nie przyczynił się do utraty towarów?