Czy trwałe związanie z gruntem w rozumieniu prawa budowlanego różni się od definicji cywilistycznej?

Czy posadowienie domku holenderskiego na bloczkach betonowych, na gruncie będącym przedmiotem współwłasności 20 osób, przez jednego z tych współwłaścicieli, w sposób trwały w znaczeniu ustawy z 7.07.1994 r. Prawo budowlane – dalej pr. bud. tj. opierający się czynnikom atmosferycznym i zapewniający temu obiektowi stabilność, należy uznać za tożsame z trwałym związaniem z gruntem w ujęciu cywilistycznym (art. 48 ustawy z 23.04.1964 r. Kodeks cywilny - dalej k.c.), w związku z czym obiekt ten staje się częścią składową nieruchomości gruntowej, który to obiekt z chwilą "posadowienia" staje się "elementem" współwłasności wszystkich współwłaścicieli nieruchomości gruntowej?

Czy może w takiej sytuacji trwałe związanie z gruntem w rozumieniu pr. bud. różni się od definicji cywilistycznej, przez co - w ujęciu pr. bud. - takiego obiektu nie należy traktować "przez swoje trwałe związanie z gruntem" jako część składową nieruchomości gruntowej, jak również jako elementu współwłasności pozostałych współwłaścicieli nieruchomości gruntowej, lecz jako odrębną własność inwestora/właściciela obiektu, który posadowił przedmiotowy obiekt na gruncie?