Czy stronie nie będzie przysługiwało w ogóle prawo do świadczenia pielęgnacyjnego na zasadach obowiązujących do dnia 31 grudnia?

Dnia 06-04-2023 r. strona (córka) złożyła wniosek o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego ze względu na opiekę nad osobą dorosłą (ojciec).

Organ I instancji odmówił przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, jako negatywną przesłankę wskazując ustalone prawo do emerytury córki (art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a). Strona odwołała się i organ II instancji utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.

Następnie strona wniosła skargę do WSA i wyrokiem z dnia 05-12-2023 r. sąd uchylił obie decyzje organów I i II instancji. Wyrok dostarczono 22-01-2024 r. i w uzasadnieniu sąd wskazał na obowiązek poinformowania strony o możliwości złożenia wniosku o zawieszenie prawa do emerytury, a w sytuacji wstrzymania wypłaty emerytury i spełnienia pozostałych przesłanek - świadczenie przyznać.

Jednakże, strona zawiesi prawo do emerytury oraz wstrzyma jej wypłatę dopiero od stycznia bądź lutego 2024 r., natomiast za okres od kwietnia 2023 r. do końca grudnia 2023 r. prawo nie zostanie przyznane. Zgodnie z art. 63 ust. 2, aby strona zachowała, na zasadach obowiązujących do dnia 31 grudnia 2023 r., prawo do świadczenia pielęgnacyjnego, powinna mieć ustalone prawo co najmniej do 31 grudnia 2023 r.

Czy w związku z tym, stronie nie będzie przysługiwało w ogóle prawo do świadczenia pielęgnacyjnego na zasadach obowiązujących do dnia 31 grudnia 2023 r.?