Czy sprawę o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego należy zakończyć poprzez umorzenie postępowania w całości w formie decyzji administracyjnej?

Osoba złożyła wniosek o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku ze sprawowaniem opieki nad swoim stryjem.

Zapadła decyzja odmowna, utrzymana w mocy przez SKO, skargę na decyzję SKO oddalił sąd administracyjny (brak jest jednak uzasadnienia, bowiem - jak przekazała zainteresowana nie wystąpiła w terminie o jego wydanie). Obecnie osoba ponowiła wniosek o to świadczenie. W czasie dzielącym złożenie wniosków nie nastąpiły zmiany w przepisach (które zmieniałyby sytuację prawną wnioskodawcy). Do wniosku nie dołączono żadnych dokumentów, które świadczyłyby o zmianie sytuacji faktycznej (choć ta, wobec tego, że opieka sprawowana jest nad stryjem i tak nie ma znaczenia).

Czy w tej sytuacji, organ powinien odmówić wszczęcia postępowania (sprawa w takich samych okolicznościach prawnych i chyba faktycznych została już rozpoznana) czy też wszcząć postępowanie i po ewentualnych ustaleniach stwierdzić bezprzedmiotowość postępowania?

Czy też należy wydać decyzję merytoryczną - rozstrzygającą o prawie do świadczenia?