Czy przepisy ustawy o drogach publicznych należy brać pod uwagę przy wyznaczaniu obszaru oddziaływania obiektu budowlanego?

W ramach projektu budowlanego dla budowy publicznej drogi gminnej, projektant określił obszar oddziaływania obiektu (drogi) w oparciu o art. 43 ustawy z 21.03.1985 r. o drogach publicznych – dalej u.d.p., który wprowadza ograniczenia w zabudowie i zagospodarowaniu terenu w otoczeniu przedmiotowej drogi, gdyż określa minimalne odległości, jakie winny być zachowane przy sytuowaniu nowych obiektów budowlanych od krawędzi jezdni (dla drogi gminnej 6 m). Organ architektoniczno-budowlany stoi na stanowisku, że przepisy u.d.p. nie mają zastosowania do wyznaczania obszaru oddziaływania obiektu, bo odległość budynków od drogi określa miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (linie zabudowy). Zdaniem projektanta pominięcie u.d.p. przy określaniu obszaru oddziaływania drogi, nie ma podstaw, a wręcz jest nieprawidłowe, gdyż obszar oddziaływania określa się właśnie na podstawie przepisów odrębnych. Wybudowanie w pasie drogowym jezdni drogi determinować będzie sposób zabudowy i zagospodarowania przyległych działek przeznaczonych pod zabudowę. Czyli lokalizacja jezdni drogi oddziaływuje na teren w swoim otoczeniu.

Czy przepisy u.d.p., w szczególności art. 43 u.d.p., w przypadku, gdy planowanym obiektem jest droga publiczna, należy brać pod uwagę przy wyznaczaniu obszaru oddziaływania obiektu budowlanego, w rozumieniu przepisów ustawy z 7.07.1994 r. Prawo budowlane – dalej pr. bud.?

Czy stanowisko organu architektoniczno-budowlanego jest zasadne?