Czy pracodawca ma całkowitą dowolność w zakresie ustalania kwoty ekwiwalentu w treści jego regulaminu za zapewnione mieszkanie i może ją ustalać niezależnie od rzeczywiście ponoszonej przez niego kwoty czynszu najmu?

Przedsiębiorca prowadzący działalność na terenie Polski otrzymał od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych interpretację indywidualną, zgodnie z którą ZUS uznał za prawidłowe rozwiązanie (opisane przez przedsiębiorcę jako zdarzenie przyszłe) w postaci ustanowienia przez przedsiębiorcę w treści jego regulaminu wynagradzania stałej kwoty (w PLN) ekwiwalentu za każdy dzień zapewnienia (w całości na koszt pracodawcy) oddelegowanemu pracownikowi mieszkania lub noclegu na czas oddelegowania do pracy poza granicami Polski. Wskazana kwota ekwiwalentu z tytułu mieszkania lub noclegu - niezależnie od czynszu uiszczanego przez pracodawcę - zapewnianego pracownikowi będzie traktowana jako przychód z tytułu zapewnionego mieszkania lub noclegu oraz uwzględniania będzie w podstawie wymiaru składek dot. danego pracownika. Powyższe rozwiązanie znajduje uzasadnienie w treści par. 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 roku w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz.U.2017.1949 t.j.), zgodnie z którym: "Wartość pieniężną świadczeń w naturze ustala się w wysokości ekwiwalentu pieniężnego określonego w przepisach o wynagradzaniu, a w razie ich braku (...)".

Czy pracodawca ma całkowitą dowolność w zakresie ustalania kwoty ekwiwalentu w treści jego regulaminu za zapewnione mieszkanie i może ją ustalać niezależnie od rzeczywiście ponoszonej przez niego kwoty czynszu najmu?

Czy istnieją wytyczne w zakresie ustalania powyższej kwoty ekwiwalentu?

Brzmienie powyższego przepisu oraz interpretacje ZUS (np. DI/100000/43/867/2014) wskazują, że w istocie pracodawca ma całkowitą swobodę w ustalaniu kwoty powyższego ekwiwalentu, oczywiście bez narażania się na zarzut obejścia prawa (np. symboliczna kwota).