Czy powołując się na art. 17 ust. 1b u.ś.r. można odmówić świadczenia pielęgnacyjnego ze względu na czas powstania niepełnosprawności?

Pan pobierał SZO do października, bo ma znaczny stopień, teraz w listopadzie 2020 r. złożył wniosek o świadczenie pielęgnacyjne z orzeczeniem, którego organ nie był w posiadaniu, tj. komisji lekarskiej, które zalicza badanego do drugiej grupy inwalidów z ogólnego stanu zdrowia.

Ponadto zapisano, że zalicza się badanego do II grupy inwalidów w związku z wypadkiem przy pracy. Wpisano inwalidztwo istnieje od obecnie. Orzeczenie z dnia 15.07.1983 r. Pan urodził się 25.10.1958 r.

Strona przedłożyła też decyzję o przyznaniu renty inwalidzkiej z tytułu wypadku przy pracy, renta od 08.06.1983 r., tj. po wyczerpaniu zasiłku chorobowego wypadkowi uległ 2.12.1981 r. według decyzji rentowej. Otrzymaliśmy także protokół ustalenia okoliczności i przyczyn wypadku przy pracy.

W tym protokole wpisano, że wypadek miał miejsca 2.12.1982 r., strona zatrudniona była w szkole podstawowej. Na odrębnym oświadczeniu syn oświadcza, że ojciec mając niespełna 24 lata uległ wypadkowi, do tego wcześniej, bo mając 6 lat również miał wypadek, gdzie stracił oko.

Czy organ powołując się na art. 17 ust. 1b ustawy o świadczeniach rodzinnych może odmówić świadczenia pielęgnacyjnego, gdyż niepełnosprawność powstała później niż do ukończenia 18. roku życia i nie powstała w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej, jednak nie później niż do ukończenia 25. roku życia?

Wprawdzie ze złożonych dokumentów wynika, że wypadek był w 1981 r. lub 1982 r., wówczas Pan miał 23/24 lata, ale wówczas był już nauczycielem. A wg orzeczenia z 1983 r. inwalidztwo istnieje od obecnie.

Czy organ winien napisać do ZUS, od kiedy istnieje niepełnosprawność w przypadku tego Pana?

Brak jest wcześniejszego orzeczenia, tylko na oświadczeniu stwierdzono, że stracił oko w wieku 6 lat.

Jak tę sprawę potraktować?