Czy ponowne zatrudnienie u dotychczasowego pracodawcy wyczerpuje przesłanki z art. 5 ust. 4c u.ś.r.?

Strona złożyła wniosek o zasiłek rodzinny z dodatkami.

Z wydruku MF i ZUS organ pozyskał informację, że strona straciła zatrudnienie u pracodawcy w wymiarze cały etat i w okresie krótszym niż 3 miesiące podjęła zatrudnienie u tego samego pracodawcy, jednak w wymiarze 12/18 etatu. Po przeliczeniu dochodu w oparciu m.in. o art. 5 ust. 4c u.ś.r. organ ustalił, że z uwagi na przekroczenie kryterium dochodowego strona nie kwalifikuje się do pobierania świadczeń rodzinnych, zawiadomił stronę o zakończeniu postępowania administracyjnego i następnie wydał decyzję odmowną. Strona wniosła odwołanie od ww. decyzji argumentując je utratą zatrudnienia, której organ nie wziął pod uwagę.

SKO po przeanalizowaniu sprawy odesłało akta do tutejszego organu celem ponownego rozpatrzenia sprawy, zarzucając organowi błędną interpretację art. 5 ust. 4c u.ś.r., cyt. "aby organ mógł zastosować przepis art. 5 ust. 4c u.ś.r. musi zaistnieć nie tylko kontynuacja zatrudnienia u tego samego pracodawcy (bez względu na podstawę prawną tego zatrudnienia), ale też kontynuacja w uzyskiwaniu dochodu (dochód uzyskany w okresie 3 miesięcy nie może być niższy niż dochód utracony) powołując się na wyrok NSA z 29.04.2020 r., sygn. I OSK 783/19."

Ponieważ dotychczas organ art. 5 ust. 4c rozumiał w ten sposób, że jeżeli przerwa w zatrudnieniu u tego samego pracodawcy była krótsza niż 3 miesiące, to organ nie traktował tego faktu jako utraty zatrudnienia, bez względu na wysokość zarobków. Wręcz, że intencją ustawodawcy wprowadzenie art. 5 ust. 4c miało na celu ukrócenie pewnych nadużyć przez świadczeniobiorców.

Czy dotychczasowe stanowisko organu jest słuszne?