Czy pominięcie syna we wniosku egzekucyjnym, mimo iż widnieje on w nakazie zapłaty jako zobowiązany solidarnie do zapłaty, stanowi naruszenie dyscypliny finansów publicznych?

Gmina złożyła pozew o zapłatę czynszu za najem mieszkania przeciwko głównemu najemcy i pełnoletniemu (w okresie zalegania) synowi. Syn, zgodnie z umową, był uprawniony do zamieszkiwania w lokalu i w okresie zalegania posiadał tam meldunek. Zgodnie z art. 688^1 §1 Kodeksu cywilnego za zapłatę czynszu i innych należnych opłat odpowiadają solidarnie z najemcą stale zamieszkujące z nim osoby pełnoletnie. Sąd wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym nakazując pozwanym zapłatę solidarnie zaległości w terminie dwóch tygodni od doręczenia nakazu lub wnieść w tym terminie sprzeciw. Zgodnie z art. 480 §4 Kodeksu postępowania cywilnego nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, od którego nie wniesiono sprzeciwu, ma skutki prawomocnego wyroku. Pozwany syn nie złożył do sądu sprzeciwu od nakazu zapłaty, natomiast złożył do gminy pismo wnioskując o wycofanie go z tej sprawy i przedłożył dokumenty potwierdzające przebywanie w domu dziecka, następnie umowę najmu mieszkania w odległej miejscowości jako dowód, że nie zamieszkiwał w okresie zalegania w lokalu, co do którego istnieje zadłużenie.

Czy pominięcie syna we wniosku egzekucyjnym, mimo iż widnieje on w nakazie zapłaty jako zobowiązany solidarnie do zapłaty, stanowi naruszenie dyscypliny finansów publicznych?