Czy podjąć zawieszone postępowanie i przyznać świadczenie pielęgnacyjne w myśl zasady wyrażonej w art. 24 ust. 2a u.ś.r.?

Dnia 28.06.2023 r. Strona złożyła wniosek o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego na dziecko.

Do wniosku strona dołączyła orzeczenie o niepełnosprawności z dnia 29.11.2022 r. (wniosek do Powiatowego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności został złożony 27.09.2022 r.), które nie kwalifikowało strony do uzyskania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego (pkt 7 orzeczenia – nie wymaga konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji).

Od tego orzeczenia dnia 28.12.2022 r. strona odwołała się do Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności, jednak 05.06.2023 r. zespół ten utrzymał w mocy zaskarżone orzeczenie. Dnia 23.06.2023 r. strona wniosła do sądu odwołanie od orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu. Powyższe orzeczenia i odwołanie zostały dołączone do wniosku wraz z prośbą o zawieszenie postępowania do momentu rozstrzygnięcia sprawy przez sąd.

Na prośbę strony zawieszono postępowanie dnia 07.07.2023 r. Strona w okresie całego postępowania sprawowała opiekę nad dzieckiem i nie podejmowała zatrudnienia. Dnia 22.12.2023 r. do organu wpłynął prawomocny wyrok, który zmienia zaskarżone orzeczenie w ten sposób, że dziecko wymaga konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji.

Od jakiej daty organ powinien wyrównać świadczenie pielęgnacyjne?

Które orzeczenie w tej sytuacji: powiatowego zespołu, wojewódzkiego zespołu, prawomocny wyrok sądu jest wiążące do rozpatrzenia wniosku o świadczenie pielęgnacyjne?

Czy organ powinien zawieszać postępowanie w takich sytuacjach?