Czy pacjent ma prawo do rehabilitacji leczniczej w ramach NFZ wyłącznie na podstawie skierowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego?

Pacjent ubezpieczony, uprawniony do nieodpłatnych świadczeń w ramach NFZ otrzymał skierowanie do szpitala na oddział rehabilitacji. Skierowanie wystawiono mu z oddziału ortopedycznego ze szpitala niemającego umowy z NFZ. Pacjent podjął decyzję o leczeniu w placówce prywatnej i na zasadach komercyjnych ze względu na stan zdrowia wymagający interwencji chirurgicznej a kilkuletnia perspektywa czekania na hospitalizację w ramach NFZ była jednoznaczna z dalszym pogorszeniem jego jakości życia, i pogłębiającą się niesprawnością itd. Gdy zgłosił się do oddziału rehabilitacyjnego w szpitalu mającym podpisaną umowę z NFZ odmówiono mu przyjęcia z uwagi na to, że skierowanie zostało wydane przez podmiot leczniczy niemający umowy z NFZ. To skąd pacjent ma skierowanie nie powinno przesądzać o możliwości leczenia w ramach NFZ, skoro on sam jest uprawniony do uzyskania tego rodzaju świadczeń w ramach NFZ a uzyskane skierowania potwierdza jego zasadność przedmiotową. Pacjent lecząc się w podmiocie niemającym umowy z NFZ już i tak odciążył system płacąc za usługę komercyjną.

Dlaczego o statucie uprawnień pacjenta zamiast stanu faktycznego - w tym faktu odprowadzania składek na NFZ itd., przesądza fakt zawarcia przez placówkę/lekarza lub brak umowy z NFZ?