Czy organ powinien zakwestionować wliczenie powierzchni pokrytej kamieniem płukanym i żwirem do powierzchni biologicznie czynnej?

Na działce objętej wnioskiem o pozwolenie na budowę obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, w którym określono, że przez powierzchnię biologicznie czynna należy rozumieć część działki budowlanej lub obszaru, która pozostaje niezabudowana, nie stanowiąca nawierzchni dojazdów i dojść pieszych, pokryta trwałą roślinnością, np. zadrzewienia, zakrzewienia, trawniki, powierzchniowe zbiorniki wodne. Natomiast zgodnie z § 3 pkt 22 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12.04.2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie – dalej r.w.t. przez teren biologicznie czynny należy rozumieć teren o nawierzchni urządzonej w sposób zapewniający naturalną wegetację roślin i retencję wód opadowych, a także 50% powierzchni tarasów i stropodachów z taką nawierzchnią oraz innych powierzchni zapewniających naturalną wegetację roślin, o powierzchni nie mniejszej niż 10 m², oraz wodę powierzchniową na tym terenie. Na przedmiotowym obszarze należy utrzymać minimum 30% powierzchni biologicznie czynnej. Projektant jako w/w powierzchnie wymienia trawnik, kamień płukany i żwir. Powierzchnia pokryta kamieniem płukanym i żwirem pozostaje niezabudowana, nie stanowi nawierzchni dojazdów i dojść pieszych, zapewnia retencję wód opadowych, jednak nie jest pokryta trwała roślinnością.

W związku z powyższymi zapisami miejscowego planu, czy organ administracji architektoniczno-budowlanej powinien zakwestionować wliczenie powierzchni pokrytej kamieniem płukanym i żwirem do powierzchni biologicznie czynnej?