Czy organ I instancji jest obowiązany do przyznania świadczenia zgodnie z wykładnią SKO, czy powinien ponownie odmówić przyznania świadczenia pielęgnacyjnego?

Na wniosek złożony w dniu 26.11.2019 r. organ I instancji odmówił wnioskodawczyni uprawnionej i pobierającej emeryturę w wys. 1108,50 zł przyznania świadczenia pielęgnacyjnego na córkę z uwagi na treść art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy o świadczeniach rodzinnych.

SKO uchyliło przedmiotową decyzję i wskazało, że organ pierwszej instancji ponownie rozpatrując sprawę:

- poinformuje stronę o okolicznościach faktycznych i prawnych związanych ze zbiegiem prawa do emerytury i prawa do świadczenia pielęgnacyjnego,

- wezwie stronę do dokonania wyboru świadczenia pielęgnacyjnego lub emerytury, pouczając o obowiązku przedłożenia odpowiednich dokumentów w razie dokonania wyboru,

- po analizie merytorycznych przesłanek przedmiotowej sprawy, kierując się zaprezentowaną w osnowie decyzji prokonstytucyjną wykładnią przepisu art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy oświadczeniach rodzinnych podejmie nowe rozstrzygnięcie w kwestii świadczenia pielęgnacyjnego dla wnioskodawczyni. Zdaniem SKO strona nabędzie prawo do świadczenia pielęgnacyjnego od przedłożenia do organu I instancji decyzji ZUS o wstrzymaniu wypłaty emerytury, co będzie zgodne według SKO z art. 24 ust. 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych. W ww. sprawie SKO wskazało na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 5 grudnia 2019 r., sygn. akt II SA/Po 865/19. Wnioskodawczyni dostarczyła decyzję ZUS o zawieszeniu i wstrzymaniu wypłaty emerytury od m-ca lutego.

Czy w przedmiotowej sprawie, organ I instancji jest obowiązany do przyznania ww. świadczenia zgodnie z wykładnią SKO, czy powinien stosując zapis art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a ponownie odmówić przyznania świadczenia pielęgnacyjnego?