Czy należy uznać, że stanowiska przygotowawcze i kabiny lakiernicze stanowią jedną instalację jako zespół powiązanych technologicznie urządzeń stacjonarnych?

Zakład, który świadczy usługi serwisu blacharsko-lakierniczego pojazdów, analizując czy instalacja podlega przepisom standardów emisyjnych, rozdzielnie wyznaczył roczne zużycie LZO, tj. ze stanowisk przygotowania do lakierowania, gdzie prowadzone są prace polegające głównie na nakładaniu szpachli oraz szlifowaniu oraz wykonywaniu drobnych poprawek malarskich oraz osobno z kabin lakierniczych. Sumaryczne zużycie LZO ze stanowisk przygotowania nie przekracza 5 Mg i osobno zliczone zużycie LZO z kabin lakierniczych również nie przekracza 5 Mg. Zatem wg. wnioskodawcy do instalacji nie stosuje się przepisów w sprawie standardów emisyjnych. Jednak łączne roczne zużycie LZO ze wszystkich stanowisk przygotowawczych i kabin lakierniczych przekracza 5Mg.

Czy nie należy jednak uznać, że stanowiska przygotowawcze i kabiny lakiernicze stanowią jedną instalację jako zespół powiązanych technologicznie urządzeń stacjonarnych (art. 3 pkt 6 ustawy z 27.04.2001 r. Prawo ochrony środowiska – dalej p.o.ś.) prowadzących do powstania docelowego produktu, która podlega przepisom standardów emisyjnych i wydać decyzję na wprowadzanie gazów i pyłów do powietrza, w której ustalone zostaną standardy emisyjne, a nie wartości odniesienia?