Czy należy odmówić przyznania prawa do świadczenia wychowawczego, jeśli wnioskodawca wraz z rodziną nie zamieszkuje na terytorium RP?

Pytanie dotyczy art. 23 ust. 1a ustawy o pomocy państwa w wychowywaniu dzieci.

Od 1 lipca 2019 r. ustawodawca "dodał" do przepisu osobę ubiegającą się o świadczenie. Wezwałam osobę ubiegającą się do osobistego udzielenia wyjaśnień w związku z wątpliwościami dotyczącymi warunku przebywania na terytorium RP. Dzieci urodzone w Stanach Zjednoczonych, obydwoje w wieku szkolnym, ale nie wpłynęły wnioski o świadczenie dobry start; żaden z członków rodziny nie jest zgłoszony do świadczeń z opieki zdrowotnej. Pismo odebrane przez matkę wnioskodawcy. Brak reakcji ze strony wnioskodawcy w wyznaczonym terminie. W art. 23 ust. 1a brakuje rygoru pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. Nie mogę skorzystać z wywiadu OPS, ponieważ moim zdaniem art. 15 ust. 1 dotyczy wyłącznie kwestii sprawowania przez wnioskodawcę opieki nad dzieckiem lub marnotrawienia świadczenia, nie zaś miejsca zamieszkania wnioskodawcy. Nie mam podstaw do wydania decyzji odmownej, gdyż nie mam wiedzy, gdzie rodzina faktycznie mieszka.

Czy może jednak sam fakt, że wnioskodawca nie stawił się na wezwanie w celu potwierdzenia, że zamieszkuje w Polsce jest w tym przypadku dowodem, że w Polsce nie zamieszkuje i podstawą do odmowy?

Jakie jeszcze kroki mogłabym podjąć, aby zakończyć postępowanie?