Czy można przyznać stronie prawo do świadczenia pielęgnacyjnego?

W dniu 2018-11-05 Pani X złożyła wniosek o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku ze sprawowaniem opieki nad matką, jako osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności wydanym we wrześniu 2018 r. Decyzją tutejszego organu odmówiono jej prawa do ww. świadczenia pielęgnacyjnego z uwagi na to, że niepełnosprawność matki powstała po 18 roku życia.

W dniu 2018-12-14 strona złożyła odwołanie od ww. decyzji Burmistrza do Samorządowego Kolegium Odwoławczego, po czym decyzją z dnia 2019-01-21 SKO utrzymało w mocy powyższą decyzję. Z kolei od decyzji SKO z dnia 2019-01-21 strona złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Wojewódzki Sąd Administracyjny wydał wyrok (sygn. akt II SA/Rz 214/19), w którym uchylił zaskarżoną decyzję SKO oraz decyzję Burmistrza. Ww. wyrok WSA uzasadnia niekonstytucyjnością art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 2014-10-14, sygn. akt K 38/13 (Dz.U. z 2014 r. poz 1443). Ponadto w ww. wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny zapisał, że "ponownie rozpoznając sprawę organy uwzględnią wykładnię art. 17 ustawy przedstawioną wyżej. Organy dokonają oceny wniosku skarżącej w celu stwierdzenia, czy ustalony w sprawie stan faktyczny wypełnia dyspozycję normy prawnej wynikającej z art. 17 ustawy o świadczeniach rodzinnych, przy uwzględnieniu zakresu, w jakim przepis ten został uznany za niekonstytucyjny na mocy wyroku Trybunału Konstytucyjnego".

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności, czy na chwilę obecną tutejszy organ powinien uwzględnić ww. wyrok Sądu i przyznać stronie prawo do świadczenia pielęgnacyjnego?

Czy organ jest zobowiązany ww. wyrokiem do przyznania prawa do tego świadczenia?

Czy też powinien nadal odmówić stronie prawa do świadczenia, ponieważ nie zostały zmienione zapisy ustawy o świadczeniach rodzinnych po ww. wyroku Trybunału Konstytucyjnego?