Czy możliwe jest zalegalizowanie stawów wykonanych bez użycia materiałów budowlanych?

Przepisy w brzmieniu nadanym projektowaną ustawą dotyczące zgłoszenia wodnoprawnego, a w przypadku postępowań administracyjnych w sprawie przebudowy rowów w celu zatrzymania wody oraz przebudowy obiektów drenarskich w celu hamowania odpływu wody, stosowane były przepisy w brzmieniu nadanym projektowaną ustawą dotyczące powiadomienia o tej przebudowie. W art. 49d ustawy z 7.07.1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2021 r. poz. 2351) – dalej pr. bud. nie przewidziano opłat legalizacyjnych w przypadku stawów i zbiorników wodnych o powierzchni przekraczającej 1000 m² i nieprzekraczającej 5.000 m² oraz głębokości nieprzekraczającej 3 m, położonych w całości na gruntach rolnych. W orzecznictwie uznaje się, że ocena samowoli budowlanej następuje na czas budowy, natomiast doprowadzenie budowy do stanu zgodnego z przepisami na czas prowadzenia postępowania. Potwierdzeniem tego jest m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 28.08.2019 r., II OSK 1974/18, w którym NSA uznał, że "Samowola budowlana jest zdarzeniem prawnym o charakterze ciągłym, to stosowanie do likwidacji jej skutków przepisów, które weszły w życie w czasie jej trwania, nie jest retroaktywnym działaniem prawa, lecz działaniem retrospektywnym (bezpośrednim działaniem nowego prawa), które należy uznać za dopuszczalne."

Czy wobec ww. przepisów możliwe jest zalegalizowanie stawów wykonanych bez użycia materiałów budowlanych, powstałych przed wejściem w życie ustawy z 17.12.2021 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z przedłużeniem realizacji Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 (Dz.U. z 2022 r. poz. 88), o powierzchni przekraczającej 1000 m² i nieprzekraczającej 5.000 m² oraz głębokości nieprzekraczającej 3 m, położonego w całości na gruntach rolnych, bez poniesienia opłaty legalizacyjnej, o której mowa w art. 49d pr. bud., w przypadku gdy nie spełniają warunków uproszczonego postępowania legalizacyjnego, o którym mowa w art. 49f pr. bud.?