Czy jeżeli usprawiedliwiona nieobecność w pracy związana jest z chorobą pracownika i przekracza 3 miesiące to przez pierwsze 3 miesiące pracownik powinien otrzymywać dodatek w pełnej wysokości, a po upływie 3 miesięcy dodatek powinien zostać uwzględniony w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego?

Zgodnie z art. 136 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668, z póżn. zm.) pracownik uczelni publicznej może otrzymywać dodatek funkcyjny oraz dodatek zadaniowy. Na podstawie art. 138 ust. 4 ww. ustawy dodatek funkcyjny i dodatek zadaniowy przysługuje w czasie usprawiedliwionej nieobecności w pracy, nie dłużej jednak niż przez okres 3 miesięcy.

Czy jeżeli usprawiedliwiona nieobecność w pracy związana jest z chorobą pracownika i przekracza 3 miesiące (przyjmując, że pracownikowi został przyznany dodatek funkcyjny lub zadaniowy na okres dłuższy niż okres trwania nieobecności), to przez pierwsze 3 miesiące pracownik powinien otrzymywać dodatek w pełnej wysokości, a po upływie 3 miesięcy dodatek powinien zostać uwzględniony w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego?

Takie jest nasze stanowisko, ale spotkaliśmy się ze stanowiskami, że: 1. przez pierwsze 3 miesiące dodatek powinien zostać uwzględniony w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego, a po upływie 3 miesięcy wyłączony z podstawy; 2. pracownik powinien otrzymywać dodatek tylko przez pierwsze 3 miesiące nieobecności zwianej z chorobą i nie powinien być nigdy wliczany do podstawy wymiaru zasiłku chorobowego.

Jak należy interpretować art. 138 ust. 4 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce?