Czy gmina powinna uzyskać pozwolenie wodnoprawne na umieszczenie worków ze słomą jęczmienną w jeziorze celem ograniczenia występującej populacji sinic?

W korycie rzeki, na wypływie z jeziora, gmina umieściła worki ze słomą jęczmienną w celu ograniczenia występującej w jeziorze populacji sinic. Zgodnie z art. 122 ust. 1 pkt 9 ustawy z 18.07.2001 r. Prawo wodne - dalej pr. wod., pozwolenie wodnoprawne wymagane jest na wprowadzanie do wód powierzchniowych substancji hamujących rozwój glonów. Pouczona o wskazanym wymogu gmina powołała się na art. 33 ust. 1 pkt 1 pr. wod. – dopuszczalne jest korzystanie z każdej wody w konieczności zwalczania innych miejscowych zagrożeń.

Czy art. 33 pr. wod. zwalnia gminę od uzyskania pozwolenia wodnoprawnego w ramach art. 122 pr. wod.?

W odniesieniu do zastosowania worków ze słomą jęczmienną, jako metody zwalczania sinic z dostępnych źródeł ustalono, iż: technika stosowania słomy jęczmiennej do kontrolowania zakwitów sinic została zapoczątkowana w Anglii, we wczesnych latach 90. XX wieku. Metoda ta polega na zatapianiu w wodzie kostek słomy jęczmiennej. Prowadzone w Anglii badania wykazały, że spośród różnych gatunków roślin, słoma jęczmienna działa najskuteczniej i najdłużej. Podczas mineralizacji (rozkładu) słomy, zachodzącej z udziałem grzybów wodnych i bakterii, do wody uwalniane zostają związki chemiczne, które zapobiegają wzrostowi sinic. Działanie tych związków nie eliminuje istniejących komórek, ale zakłóca podział komórkowy sinic i zapobiega ich rozprzestrzenianiu się. W ten sposób populacja sinic może być kontrolowana tak długo, jak długo trwa proces rozkładu słomy. Jednocześnie w opisach tej metody brak dowodów na to, iż wydzielające się w wyniku mineralizacji słony jęczmiennej substancje nie są toksyczne dla pozostałej części fitoplanktonu, jak i ichtiofauny.

Czy gmina może prowadzić opisane działania bez żadnych uzgodnień i pozwoleń?