Czy gmina może zapewnić bezpłatny dowóz ucznia 22-letniego do III klasy szkoły przysposabiającej do pracy?

Rodzic dziecka niepełnosprawnego (niepełnosprawność intelektualna w stopniu znacznym) zwrócił się o zwrot kosztów dowozu ucznia do ośrodka szkolno-wychowawczego. Uczeń uczęszcza do III klasy szkoły przysposabiającej do pracy, w bieżącym roku ukończył 22 lata życia. Zgodnie z art. 39 ust. 4 pkt 1 ustawy Prawo oświatowe obowiązkiem gminy jest zapewnienie uczniom niepełnosprawnym z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym lub znacznym bezpłatnego transportu i opieki do najbliższej szkoły ponadpodstawowej – do ukończenia 21 roku życia. W tym przypadku uczeń ukończył 21 lat w ubiegłym roku i gmina nie ma obowiązku zwrotu kosztów związanych z dowozem do szkoły. Natomiast zgodnie z art. 4a ustawy Prawo oświatowe gmina może zorganizować dzieciom i młodzieży niepełnosprawnej transport i opiekę, również w przypadkach, w których nie ma takiego obowiązku. Wobec powyższego, jeżeli gmina skorzysta z zapisu art. 39 ust. 4a u.p.o. i organizacja dowozu będzie odbywała się poprzez zwrot rodzicom kosztów przewozu na zasadach określonych w umowie to czy zwrot kosztów musi nastąpić według wzoru określonego w art. 39a ust 2 i przyjętą stawką za 1 km przebiegu pojazdu (uchwała rady gminy) czy też według kwoty ustalonej pomiędzy wójtem, burmistrzem, prezydentem a rodzicami, innej niż wynikałoby to z przeliczenia według wzoru art. 39 ust. 4a u.p.o.