Czy elektroniczny certyfikat rezydencji można traktować na równi z oryginałem?

Zgodnie z przyjętym orzecznictwem i interpretacjami podatnik chcąc posłużyć się przed polskim organem podatkowym posiadanym certyfikatem rezydencji kontrahenta zagranicznego powinien posiadać go w oryginale lub jako odpis notarialnie poświadczony. Wyjątkiem od tej zasady są sytuacje, w których administracja podatkowa danego kraju wystawia certyfikaty rezydencji tylko w formie elektronicznej - wtedy możliwe jest posłużenie się elektroniczną wersją tegoż certyfikatu.

W jakich krajach UE administracje podatkowe wystawiają certyfikaty w wersji elektronicznej?

Czy takie certyfikaty są akceptowane w Polsce?

Czy "elektroniczna kopia" musi zawierać jakieś szczególne cechy?

Czy elektroniczna wersja może być powielana poprzez drukowanie, ponowne skanowanie i zapisanie w np. w innym formacie, pod warunkiem zachowania czytelności i niezmienności treści?