Czy dodatkowe świadczenie dla medyków wlicza się do podstawy wymiaru ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy oraz nagrody jubileuszowej?

Szpital zawarł umowę z Narodowy Fundusz Zdrowia, zobowiązującą szpital do comiesięcznego wypłacania dodatkowego świadczenia pieniężnego osobom wykonującym zawód medyczny, uczestniczącym w udzielaniu świadczeń zdrowotnych i mającym bezpośredni kontakt z pacjentami z podejrzeniem lub zakażeniem wirusem SARS-Cov-2. Dodatkowe świadczenie przysługiwało osobom objętym ograniczeniem na dzień 04.09.2020 r. na podstawie r.s.o.u.ś. oraz osobom nieobjętym ograniczeniem na dzień 4.09.2020 r., a także osobom objętym ograniczeniem na dzień 4.09.2020 r. w przypadku gdy po dniu 30 września 2020 r. osoba ta będzie uczestniczyć w udzielaniu świadczeń zdrowotnych mając bezpośredni kontakt z pacjentami z podejrzeniem lub zakażeniem wirusem SARS-CoV-2. Dodatkowe świadczenie na podstawie stanowiło rekompensatę za utracone przez pracowników wynagrodzenie z innych tytułów w innych podmiotach leczniczych, nie miało charakteru stałego i było wypłacane czasowo przez okres objęcia ograniczeniem zatrudnienia w związku z ogłoszeniem stanu pandemii. Z dniem 5 września 2020 r. utracił moc art. 7d ustawy (Dz.U. 2020 poz. 374), co spowodowało również utratę mocy r.s.o.u.ś.

Czy w obecnym stanie prawnym dodatkowe świadczenie pieniężne, jako składnik mający charakter wynagrodzenia za pracę powinien stanowić podstawę wymiaru ekwiwalentu za urlop, jak i nagrody jubileuszowej oraz powinien być uwzględniony w podstawie wymiaru wynagrodzenia za nadgodziny pracownika, który otrzymuje ten składnik?