Czy błędna kwalifikacja robót budowlanych uzasadnia uznanie, że doszło do rażącego naruszenia prawa?

Dot. QA2077068

Zgodnie z wyrokiem NSA z 30.03.2011 r., II OSK 112/10, przebudowa obiektu jest możliwa w stosunku do budynków już istniejących, ale aktualnie niespełniających wymogów prawa budowlanego i przepisów wykonawczych, nawet jeżeli nie jest możliwe jego dostosowanie do aktualnych wymogów. Zdaniem NSA ustawodawca przewidując sytuację określoną w § 2 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 12.04.2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie – dalej r.w.t. zezwolił na spełnienie wymagań, o których mowa w rozporządzeniu w inny sposób, aniżeli wskazany w tym akcie prawnym, stosownie do wskazań ekspertyz właściwych jednostek lub rzeczoznawców. Opracowanie właściwej ekspertyzy zawierającej rozwiązania zastępcze, zmieniające wymagania określone w r.w.t. Brak przedmiotowej ekspertyzy obciąża tylko i wyłącznie projektanta i może stanowić powód do wyeliminowania z obrotu prawnego pnb.

Czy błędna kwalifikacja robót budowlanych uzasadnia uznanie, że doszło do rażącego naruszenia prawa, które zachodzi, gdy wydane przez organ rozstrzygnięcie w sposób ewidentny odbiega od obowiązującej normy prawnej, przy czym wykładnia tej normy nie budzi wątpliwości (zob. wyrok NSA z 17.02.2022 r., II OSK 2912/20)?

Czy w tym przypadku zachodzi okoliczność, o której jest mowa w art. 156 pkt 2 ustawy z 14.06.1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego – dalej k.p.a.?

Kto jest organem wyższej instancji właściwym do stwierdzenia nieważności pnb w stosunku do wojewody, który jako organ I instancji wydawał pnb?