Czy anonimowe zgłoszenie staroście o uciążliwości hałasowej pochodzącej od dzwonnicy kościelnej i kurantów stanowi podstawę do wszczęcia z urzędu postępowania w sprawie ustalenia dopuszczalnego poziomu hałasu?

Czy anonimowe zgłoszenie staroście o uciążliwości hałasowej pochodzącej od dzwonnicy kościelnej i kurantów stanowi podstawę do wszczęcia z urzędu w trybie art. 115a ust. 1 ustawy z 27.04.2001 r. Prawo ochrony środowiska – dalej p.o.ś. postępowania w sprawie ustalenia dopuszczalnego poziomu hałasu dla parafii rzymskokatolickiej (w tym zlecenia wykonania pomiarów)?

Do starosty wpłynął wniosek złożony przez osobę, która nie jest właścicielem działki, ani nie zamieszkuje pod adresem wskazanym w podaniu (działka nie jest zabudowana), co więcej nie figuruje jako osoba zamieszkująca teren gminy - próba podjęcia korespondencji zakończyła się zwrotem pisma do urzędu z adnotacją - adresat nie zamieszkuje pod wskazanym numerem. Wnioskodawca wskazuje na przekroczenia dopuszczalnego poziomu hałasu dla terenów prawnie chronionych powodowanego przez ww. źródła akustyczne. Pisze, że dysponuje wynikami pomiarów. Tut. organ zwrócił się do wnioskodawcy o udostępnienie wyników pomiarów, jednak okazało się, że nie można skutecznie doręczyć mu pisma z ww. powodów.

Jak powinien postąpić starosta w opisanej sytuacji?

Należy nadmienić, że źródło to nigdy nie było przedmiotem interwencji mieszkańców miasta zgłaszanej do żadnego z organów czy inspekcji.

Czy do podjęcia czynności przez organ wystarczające jest tylko powiadomienie przez kogokolwiek o uciążliwości hałasowej?

Nasuwają się wątpliwości, czy gdyby przypadkowa osoba wskazała kilka czy kilkanaście potencjalnych źródeł hałasu w mieście, to organ musiałby z urzędu prowadzić postępowania wobec prowadzących instalacje i wykonać kosztowne pomiary hałasu niezbędne do wydania decyzji ustalającej dopuszczalny jego poziom?