Dauter Bogusław, Zawieszenie postępowania na wniosek Bankowego Funduszu Gwarancyjnego - obligatoryjne

Bankowy Fundusz Gwarancyjny, jako organ dokonujący przymusowej restrukturyzacji na podstawie ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji (Dz.U. 2020 r. poz. 842) może złożyć do sądu wniosek o zawieszenie postępowania, w sytuacji gdy stroną postępowania jest podmiot w restrukturyzacji, a zawieszenie jest niezbędne do prawidłowego prowadzenia przymusowej restrukturyzacji, w tym zastosowania instrumentów przymusowej restrukturyzacji. W przypadku spełnienia obu tych przesłanek zawieszenie postępowania jest obligatoryjne.

Z dniem 31 maja 2019 r. wraz z wejściem w życie art. 4 ustawy z dnia 10 stycznia 2014 r. o zmianie ustawy o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r. poz. 183 ze zm.), a także ustawy z dnia 12 kwietnia 2019 r.o zmianie ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 934), które wprowadzają informatyzację postępowania sądowoadministracyjnego, wniosek taki może zostać złożony w formie dokumentu elektronicznego.

Z dniem 9 października 2016 r. podstawę prawną do zawieszenia postępowania, zgodnie z art. 124 § 4 p.p.s.a., stanowi wniosek Bankowego Funduszu Gwarancyjnego, działającego na mocy ustawy z 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji (Dz.U. 2020 r. poz. 842). Celem tej ustawy jest modyfikacja przepisów dotyczących obecnie istniejącego w Polsce systemu gwarantowania depozytów oraz stworzenie ram prawnych umożliwiających przeprowadzenie postępowania przymusowej restrukturyzacji podmiotów objętych zakresem podmiotowym regulacji. Zadaniem natomiast Bankowego Funduszu Gwarancyjnego jest podejmowanie działań na rzecz stabilności krajowego systemu finansowego, w szczególności przez zapewnienie funkcjonowania obowiązkowego systemu gwarantowania depozytów oraz prowadzenie przymusowej restrukturyzacji. Bankowy Fundusz Gwarancyjny podejmuje przymusową restrukturyzację, w sytuacji gdy podmiot krajowy jest zagrożony upadłością; nie występują uzasadnione przesłanki wskazujące, że działania podmiotu krajowego lub systemu ochrony instytucjonalnej lub działania nadzorcze, w tym środki wczesnej interwencji, pozwolą we właściwym czasie usunąć zagrożenie upadłością oraz podjęcie działań jest konieczne w interesie publicznym (art. 101 ust. 7 ustawy). W ramach przymusowej restrukturyzacji Fundusz przejmuje kontrolę nad zagrożonym podmiotem i może zastosować instrumenty przymusowej restrukturyzacji, takie jak: przejęcie przedsiębiorstwa; instytucję pomostową; umorzenie lub konwersję zobowiązań; wydzielenie praw majątkowych (art. 110 ustawy). Celami przymusowej restrukturyzacji są: utrzymanie stabilności finansowej, w szczególności przez ochronę zaufania do sektora finansowego i zapewnienie dyscypliny rynkowej; ograniczenie zaangażowania funduszy publicznych lub prawdopodobieństwa ich zaangażowania wobec sektora finansowego lub jego poszczególnych podmiotów dla realizacji celów, o których mowa w pkt 1 oraz 3-5 ustawy; zapewnienie kontynuacji realizowanych przez podmiot funkcji krytycznych; ochrona deponentów i inwestorów objętych systemem rekompensat; ochrona środków powierzonych podmiotowi przez jego klientów (art. 66 ustawy).

Stronami postępowania w sprawie przymusowej restrukturyzacji jest podmiot w restrukturyzacji, o którym mowa w art. 2 pkt 44 ustawy oraz Bankowy Fundusz Gwarancyjny, działający jako organ prowadzący przymusową restrukturyzację, który wydał wobec tego podmiotu decyzję, o której mowa w art. 101 ust. 7-9 i art. 102 ust. 1 i 4, tj. decyzję o wszczęciu przymusowej restrukturyzacji albo decyzję o umorzeniu lub konwersji instrumentów kapitałowych. Zgodnie z art. 111 ustawy, przymusowa restrukturyzacja zostaje wszczęta z dniem doręczenia podmiotowi decyzji Funduszu, o której mowa w art. 101 ust. 7-9 i art. 102 ust. 1 i 4. Od decyzji, o której mowa w art. 101 ust. 7-9 i art. 102 ust. 1 i 4, wydanej przez Bankowy Fundusz Gwarancyjny w ramach prowadzonej przymusowej restrukturyzacji, podmiot będący w restrukturyzacji może wnieść skargę do sądu administracyjnego. Uprawnionym do wniesienia skargi do sądu administracyjnego jest również każdy, kogo interes prawny został naruszony decyzją (art. 103 ustawy).

W pisemnym wniosku o zawieszenie postępowania wnioskodawca musi wskazać przyczyny, z powodu których wnioskuje o jego zawieszenie.

Po pierwsze, musi wskazać, że stroną postępowania jest podmiot w restrukturyzacji, o którym mowa w art. 2 pkt 44 ustawy o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji, czyli podmiot, wobec którego Fundusz wydał decyzję, o której mowa w art. 101 ust. 7-9 i art. 102 ust. 1 i 4, tj. decyzję o wszczęciu przymusowej restrukturyzacji albo decyzję o umorzeniu lub konwersji instrumentów kapitałowych.

Po drugie, organ musi wykazać, że zawieszenie postępowania jest niezbędne do prawidłowego prowadzenia przymusowej restrukturyzacji, w tym zastosowania instrumentów przymusowej restrukturyzacji.

Organ, uzasadniając zasadność zawieszenia postępowania sądowego, które w jego ocenie jest niezbędne do prawidłowego prowadzenia przymusowej restrukturyzacji, powinien np. podać, na czym ta restrukturyzacja ma polegać, przedstawiając w tym zakresie jej plan, o którym mowa w art. 81 ustawy, określający planowane działania wobec podmiotu w przypadku wszczęcia przymusowej restrukturyzacji oraz ocenę wykonalności tych działań oraz przede wszystkim wskazać, jakie konkretnie instrumenty przymusowej restrukturyzacji, o których mowa w art. 110 ustawy, zostaną w niej wykorzystane i w dalszej kolejności dlaczego ich wykorzystanie musi skutkować koniecznością zawieszenia postępowania sądowego.

Wniosek o zawieszenie postępowania, jako niewszczynający postępowania, nie podlega opłacie sądowej.

Z dniem 31 maja 2019 r. wniosek taki może zostać złożony w formie dokumentu elektronicznego do elektronicznej skrzynki podawczej sądu. Opisany warunek nie zostanie spełniony w przypadku wysłania takiego pisma do sądu na jego adres elektroniczny (adres e-mail). Wniosek taki, oprócz wymogów formalnych pisma w postaci papierowej, musi zawierać adres elektroniczny oraz zostać podpisany przez stronę albo jej przedstawiciela ustawowego lub pełnomocnika kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym. Datą wniesienia takiego wniosku jest określona w urzędowym poświadczeniu odbioru data wprowadzenia pisma do systemu teleinformatycznego sądu - art. 83 § 5 p.p.s.a. (szerzej zob. procedura: Wniesieniepisma procesowego za pomocą środków komunikacji elektronicznej).

Wniosek o zawieszenie postępowania może zostać również złożony ustnie do protokołu na rozprawie.