Wiktorowska Ewa, Zapłata kary umownej zastrzeżonej w umowie w sprawie zamówienia publicznego.

Zapłata kary umownej zastrzeżonej w umowie w sprawie zamówienia publicznego.

Prawo zamówień publicznych nie zawiera przepisów regulujących kwestię kary umownej. W tym zakresie należy zatem - zgodnie z art. 139 p.z.p. - stosować przepisy kodeksu cywilnego. Instytucja kary umownej została uregulowana w art. 483 i nast. kodeksu cywilnego.

Kara umowna stanowi sankcję pieniężną za niewykonanie bądź nienależyte wykonanie zobowiązania niepieniężnego, która może zostać przewidziana również w przypadku umów w sprawie zamówienia publicznego. Kształt kary umownej jest ustalany poprzez wolę stron umowy, które mogą - w granicach swobody umów - zastrzec, że karą umowną będzie z góry określona kwota lub wartość procentowa liczona od wynagrodzenia bądź wartości umowy. Kara umowna stanowi skuteczne narzędzie dyscyplinujące wykonawców do należytego wykonywania zobowiązań wynikających z umowy w sprawie zamówienia publicznego.

Naliczenie kary umownej jest możliwe tylko w przypadku, gdy przewidziano ją w umowie w sprawie zamówienia publicznego i gdy ziściły się okoliczności upoważniające do jej naliczenia. Zastrzeżenie kary umownej zależy od woli stron; gdy strony takiej woli nie mają, kary nie będą w umowie przewidziane. Sposób określenia wartości kary umownej zależy od woli stron. Może być ona ustalana procentowo od wartości umowy lub może zostać określona jako konkretna kwota. Strony powinny to w umowie jednoznacznie określić. W systemie zamówień publicznych praktyką jest przewidywanie kar umownych.

W umowie w sprawie zamówienia można zastrzec przykładowo, że: „Strony przewidują karę umowną w wysokości XXX zł w przypadku uchybienia terminom wskazanym w art. XX umowy”. Ten sposób naliczania kary jest bardzo dogodny w przypadkach małych uchybień, gdy naliczanie kary od pełnej wartości wynagrodzenia byłoby zbyt wygórowane.