Izydorczyk Jacek, Wystąpienie przez organ polski do organu państwa UE o wykonanie orzeczenia dotyczącego grzywny

Procedury
Status:  Aktualna
Wersja od: 1 lipca 2015 r.
Autor:

Wystąpienie przez organ polski do organu państwa UE o wykonanie orzeczenia dotyczącego grzywny

Wystąpienie przez organ polski do organu państwa UE o wykonanie orzeczenia dotyczącego grzywny

Wystąpienie przez organ polski do organu państwa UE o wykonanie orzeczenia dotyczącego grzywny

Przepisy rozdziałów 66a oraz 66b kodeksu postępowania karnego (dodane w 2008 r.) dotyczące występowania przez organy polskie o wykonanie w innym kraju UE orzeczonej w Polsce kary grzywny oraz środków karnych w postaci nawiązki i świadczenia pieniężnego lub orzeczenia zasądzającego od sprawcy koszty procesu (tj. wykonanie czynne - z dniem 1 lipca 2015 roku rozdział 66a nosi tytuł: wystąpienie do państwa członkowskiego Unii Europejskiej o wykonanie orzeczenia dotyczącego grzywny, nawiązki, świadczenia pieniężnego lub orzeczenia zasądzającego od sprawcy koszty procesu) oraz występowania do Polski przez organ państwa UE o wykonanie kar o charakterze pieniężnym (tj. wykonanie bierne), są efektem implementacji decyzji ramowej z dnia 25 lutego 2005 r. (nr 2005/214/WSiSW) w sprawie stosowania zasady wzajemnego uznawania kar o charakterze pieniężnym (zob. T. Grzegorczyk, J. Tylman, Polskie postępowanie karne, wyd. 8, Warszawa 2011, s. 1075 i n.).

Wystąpienie przez organ polski do organu państwa UE o wykonanie orzeczenia dotyczącego grzywny właściwy organ państwa obcego właściwy organ państwa obcego wykonanie orzeczenia informacja o niemożności wykonania orzeczenia przekazanie informacji o wykonaniu orzeczenia otrzymanie wezwania przekazanie ustalonej części kwoty uzyskanej z egzekucji czy orzeczenia można wykonać? ESS ESS przesłanie informacji o właściwości organu polski sąd polski sąd przekazanie otrzymanej kwoty na rzecz wskazanego w orzeczeniu podmiotu otrzymanie informacji o niemożności wykonania orzeczenia podjęcie zawieszonego postępowania celem umorzenia otrzymanie informacji o właściwości organu podjęcie zawieszonego postępowania celem dalszego jego prowadzenia wezwanie do przekazania całości lub części uzyskanej z egzekucji kwoty możliwy przebieg postępowania zawieszenie postępowania wykonawczego otrzymanie informacji o wykonaniu orzeczenia posiedzenie w sprawie wystąpienia do organu obcego państwa równolegle przesłanie odpisu orzeczenia wraz z zaświadczeniem obowiązek niezwłocznego zawiadomienia organu państwa obcego o zmianie lub uchyleniu wykonywanego orzeczenia czy Minister Sprawiedliwości zawarł porozumienie podziału kwot uzyskanych z egzekucji? wystąpienie do Europejskiej Sieci Sądowej o pomoc w ustaleniu właściwego organu czy znany jest właściwy organ państwa obcego w sprawie? prawomocne orzeczenie kary lub środka o charakterze pieniężnym postanowienie w przedmiocie wystąpienia do organu właściwego państwa wykonania orzeczenia o wykonanie grzywny i kosztów postępowania tak nie tak nie tak nie

Krok: prawomocne orzeczenie kary lub środka o charakterze pieniężnym

Podstawą ogólną do zastosowania omawianej procedury jest prawomocne orzeczenie przez sąd polski (wobec obywatela polskiego lub cudzoziemca) grzywny, nawiązki, świadczenia pieniężnego lub zasądzenia od sprawcy kosztów procesu (zob. art. 611fa § 1 k.p.k.).

Krok: posiedzenie w sprawie wystąpienia do organu obcego państwa

Wystąpienie polskiego organu (tj. sądu) do organu państwa UE jest zawsze jedynie fakultatywne. Stanowi o tym ww. art. 611fa § 1 k.p.k.; zgodnie z którym "sąd może" wystąpić bezpośrednio o wykonanie orzeczenia do organu państwa UE (tj. państwa wykonania orzeczenia, a konkretnie właściwego sądu lub innego organu), w którym sprawca posiada mienie lub osiąga dochody albo ma stałe lub czasowe miejsce pobytu. Sąd orzeka przy tym postanowieniem na posiedzeniu, w którym ma prawo wziąć udział (oczywiście uprzednio muszą zostać powiadomieni) prokurator, pokrzywdzony lub inna osoba albo podmiot uprawniony (o których mowa w art. 611fb § 3 k.p.k.), sprawca, jeżeli przebywa na terytorium Polski i jego obrońca, jeżeli się na nie stawi. (zob. S. Steinborn, Komentarz do kodeksu postępowania karnego, Lex 2013).