Dauter Bogusław, Wykładnia orzeczenia lub zarządzenia

Wykładnia orzeczenia lub zarządzenia

Procedura opisuje tryb rozstrzygania wątpliwości co do treści orzeczenia lub zarządzenia. W postępowaniu tym dokonuje się wykładni orzeczenia (lub zarządzenia), którego treść sformułowana została w sposób niejasny, tj. mogący budzić wątpliwości co do samego rozstrzygnięcia, powagi rzeczy osądzonej, a także sposobu jego wykonania (zob. T. Ereciński (red.), Komentarz do kodeksu postępowania cywilnego, t. 1, Warszawa 2004, s. 581; post. NSA z dnia 26 lipca 2001 r., II SAB 57/98, LEX nr 75533).

Co do zasady wykładnia orzeczenia dokonywana jest w związku ze stosownym w tym zakresie wnioskiem strony postępowania (zob. B. Dauter, Metodyka pracy sędziego sądu administracyjnego, Warszawa 2011, s. 427).

Wykładnia orzeczenia może nastąpić z urzędu, jakkolwiek przypadek ten należy postrzegać jako rzadki, czy wręcz wyjątkowy w praktyce stosowania przedmiotowej instytucji prawnej (tamże). W takiej sytuacji procedura obejmuje zasadniczo dwa etapy: a) stwierdzenie przez sąd konieczności dokonania wykładni orzeczenia oraz b) wydanie postanowienia w przedmiocie wykładni orzeczenia. Co do zasady decyzję o wyjaśnieniu wątpliwości odnośnie do treści orzeczenia powinien podjąć ex officio skład orzekający. Niewykluczone jest jednak powstanie tego typu wątpliwości na skutek lektury orzeczenia np. u przewodniczącego (wydziału), czy prezesa sądu i skierowanie przez nich sprawy pod rozwagę składu orzekającego.