Ogonowska Adrianna, Wydanie zezwolenia na przetwarzanie odpadów pochodzących z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu oraz przetwarzania tych odpadów

Wydanie zezwolenia na przetwarzanie odpadów pochodzących z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu oraz przetwarzania tych odpadów

Przedmiotem procedury jest wydanie zezwolenia na przetwarzanie odpadów pochodzących z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu oraz przetwarzania tych odpadów. Procedura toczy się między odpowiednimi organami ochrony środowiska, tj. starostą, marszałkiem województwa, regionalnym dyrektorem ochrony środowiska (RDOŚ) a posiadaczem odpadów. Dodatkowym uczestnikiem procedury jest wojewódzki inspektor ochrony środowiska (WIOŚ), , organ wykonawczy gminy oraz komendant powiatowy (miejski) Państwowej Straży Pożarnej.

Posiadacz odpadów składa wniosek o wydanie zezwolenia na przetwarzanie odpadów pochodzących z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu oraz przetwarzania tych odpadów. Wniosek zawiera elementy wskazane w art. 42 ust. 2 u.o. i art. 98 ust. 1 u.o. Elementy te mają charakter obligatoryjny.

Do wniosku obowiązkowo należy dołączyć decyzję o środowiskowych uwarunkowaniach oraz świadectwo stwierdzające kwalifikacje kierownika obiektów, o których mowa w art. 42 ust. 5 u.o.

Do wniosku należy dołączyć także dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3a, 3c, 4a i 4b u.o.

Należy mieć na uwadze także art. 72 ust. 2a u.o.o.ś. (wyrok WSA w Poznaniu z dnia 9 lipca 2014 r., IV SA/Po 182/14, LEX nr 1488423; wyrok WSA w Poznaniu z dnia 15 stycznia 2014 r., IV Sa/Po 1079/13, LEX nr 1504320).

Wniosek musi też spełniać wymogi formalne z art. 63 § 2 k.p.a.

Definicja posiadacza odpadów wynika z art. 3 ust. 1 pkt 19 u.o. Pojęcie to jest bardzo szerokie, niebudzące większych problemów praktycznych. Według M. Górskiego posiadaczy odpadów można podzielić na dwie grupy: posiadaczy legalnych i posiadaczy nielegalnych. Posiadacz legalny to posiadacz działający na podstawie uzyskanej zgodny na gospodarowanie odpadami albo wyraźnie z takiego obowiązku zwolniony. Posiadacz nielegalny to posiadacz takiej zgody nieposiadający oraz niepodlegający zwolnieniom z jej uzyskania. M. Górski zauważa, że „rozróżnienie to wiąże się przede wszystkim z określeniem możliwości i warunków przekazywania odpadów pomiędzy posiadaczami i ustaleniem zasad przekazywania odpowiedzialności za gospodarowanie odpadami” (M. Górski, Gospodarowanie odpadami w świetle wymagań prawa wspólnotowego i polskiego prawa wewnętrznego, Poznań 2005, s. 46).

Z obowiązku uzyskania zezwolenia na przetwarzanie odpadów pochodzących z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu oraz przetwarzania tych odpadów zwolnione są podmioty wskazane w art. 45 ust. 1, 2, 4 u.o. Dodatkowo zastosowanie ma art. 170 u.o.

Uzyskanie zezwolenia na przetwarzanie odpadów pochodzących z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu oraz przetwarzania tych odpadów jest uzależnione od uiszczenia opłaty skarbowej w wysokości 616 zł. Wysokość opłaty skarbowej wynika ust. 43c części III z załącznika do u.o.s.

Ustawodawca definiuje przetwarzanie w art. 3 ust. 1 pkt 21 u.o. Istotnym elementem definicji są terminy: odzysk, unieszkodliwianie oraz przygotowanie poprzedzające odzysk lub unieszkodliwianie. Definicja odzysku wynika z art. 3 ust. 1 pkt 14 u.o. oraz z załącznika nr 1 do u.o. Z kolei definicja unieszkodliwiania określona została w art. 3 ust. 1 pkt 30 u.o. oraz w załączniku nr 2 do u.o. Brak jest definicji legalnej terminu „przygotowanie poprzedzające odzysk lub unieszkodliwianie”. Pomocne w tym zakresie mogą być informacje zawarte w załącznikach nr 1 i 2 do u.o.

Odpowiednie organy przyjmują wniosek o wydanie zezwolenia na przetwarzanie odpadów pochodzących z procesów wytwarzania dwutlenku tytanu oraz przetwarzania tych odpadów. Co do zasady odpowiednim organem jest starosta. Wyjątkowo tym organem jest marszałek województwa (w przypadkach określonych w art. 41 ust. 3 pkt 1 u.o. oraz 41 ust. 6 u.o.) bądź RDOŚ na terenach zamkniętych.

Definicja terenów zamkniętych wynika z art. 3 pkt 40 p.o.ś. Jej uzupełnieniem jest definicja wynikająca z § 3 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 18 lipca 2003 r. w sprawie terenów zamkniętych niezbędnych dla obronności państwa (Dz. U. Nr 141, poz. 1368).

Właściwość miejscowa organów uzależniona jest od miejsca przetwarzania odpadów. Miejsce to wskazuje posiadacz odpadów, który występuje z wnioskiem o wydanie zezwolenia.