Niewiadomski Zygmunt, Wydanie zarządzenia zastępczego przez wojewodę w sprawie planu miejscowego

Wydanie zarządzenia zastępczego przez wojewodę w sprawie planu miejscowego

W celu usunięcia stanu niezgodności z prawem na podstawie treści art. 13k ust. 2 u.p.z.p. wojewoda wydaje zarządzenie zastępcze w sprawie planu miejscowego. Rozwiązanie przyjęte przez ustawodawcę wynika z kompetencji nadzorczych nad działalnością gminy przysługujących wojewodzie – zob. art. 86 u.s.g. Zarządzenie zastępcze jest jednym ze środków nadzorczych, którym może posłużyć się wojewoda. Wydanie przez wojewodę zarządzenia zastępczego skutkuje ograniczeniem władztwa planistycznego przysługującego gminie (zob. T. Bąkowski, Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Komentarz, Zakamycze 2004, s. 80).

Procedura przyjęcia planu miejscowego przewidziana w art. 13k ust. 2 u.p.z.p. poprzez wydanie zarządzenia zastępczego przez wojewodę jest procedurę szczególną w stosunku do zasad ogólnych uchwalenia planu miejscowego. Wojewodzie nie przysługuje swoboda w zakresie wydania zarządzenia zastępczego. Ustawodawca wskazuje obligatoryjne przesłanki, które muszą wystąpić, aby wojewoda mógł skorzystać ze swojego uprawnienia nadzorczego. Przesłanką do wydania zarządzenia zastępczego będzie niewprowadzenie przez radę gminy do ustaleń planu ogólnego inwestycji celu publicznego o znaczeniu krajowym, wojewódzkim, metropolitalnym lub powiatowym, ujętych w planie zagospodarowania przestrzennego województwa, co uniemożliwia ich realizację. Takie naruszenie wymogów prawnych dotyczących treści planu ogólnego nie jest podstawą do stwierdzenia nieważności uchwały rady gminy o przyjęciu planu ogólnego lub jego zmiany, ale rodzi konieczność sanacji niezgodności stanu prawnego poprzez wydanie zarządzenia zastępczego (zob. uwagi poczynione w poprzednim stanie prawnym, które zachowały aktualność – Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Komentarz, red. Z. Niewiadomski, Warszawa 2004, s. 130).

Zarządzenie zastępcze jako akt nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego, o jakim mowa w art. 3 § 2 pkt 7 p.p.s.a., podlega kontroli sądów administracyjnych.

Koszty sporządzenia planu miejscowego w procedurze przewidzianej w art. 13k ust. 2 u.p.z.p. ponosi w całości gmina, której obszaru dotyczy zarządzenie zastępcze, co stanowi wyjątek od zasady określonej w art. 21 ust. 2 u.p.z.p.

Nieuwzględnienie w planie miejscowym obszarów lokalizacji inwestycji celu publicznego o znaczeniu krajowym, wojewódzkim, powiatowym lub metropolitalnym uwzględnionych w wojewódzkim planie zagospodarowania przestrzennego lub nieprzystąpienie gminy do sporządzenia lub zmiany planu ogólnego w celu uwzględnienia tych inwestycji stanowi przesłankę wszczęcia przez wojewodę procedury sanowania stanu niezgodnego z prawem.

Bezczynność rady gminy w sprawie wprowadzenia do planu ogólnego inwestycji celu publicznego o znaczeniu powiatowym, metropolitalnym, wojewódzkim lub krajowym obliguje wojewodę do skierowania do rady gminy wezwania ustalenia warunków i terminu wprowadzenia inwestycji do planu ogólnego. Dla celów dowodowych, wezwanie skierowane do rady gminy winno przybrać formę pisemną.