Przybysz Piotr, Wybór środka egzekucyjnego w egzekucji obowiązków o charakterze niepieniężnym

Wybór środka egzekucyjnego w egzekucji obowiązków o charakterze niepieniężnym

Wybór środka egzekucyjnego jest bardzo ważną czynnością, ponieważ determinuje tok egzekucji. Wyboru tego należy dokonywać, mając na uwadze dwie przeciwstawne wartości: skuteczność egzekucji oraz jej uciążliwość dla zobowiązanego.

W przypadku egzekucji obowiązków o charakterze niepieniężnym można stosować tylko jeden środek egzekucyjny w danym momencie. Kolejny środek egzekucyjny może być zastosowany po stwierdzeniu bezskuteczności środka zastosowanego wcześniej.

Wybierając środek egzekucyjny, należy brać pod uwagę charakter działania stanowiącego realizację obowiązku.

Wierzyciel powinien wskazać środek egzekucyjny we wniosku o wszczęcie egzekucji (art. 28 u.p.e.a.). Organ egzekucyjny może jednak zastosować inny środek egzekucyjny - o ile środek ten jest, w ocenie organu egzekucyjnego, mniej uciążliwy dla zobowiązanego, a równocześnie prowadzi bezpośrednio do wykonania obowiązku. O zastosowaniu takiego środka egzekucyjnego należy powiadomić wierzyciela niebędącego organem egzekucyjnym (art. 30 u.p.e.a.).

Wierzyciel we wniosku o wszczęcie egzekucji obowiązku o charakterze niepieniężnym powinien wskazać środek egzekucyjny (art. 28 u.p.e.a.). Organ egzekucyjny nie jest związany tym wskazaniem i powinien samodzielnie dokonać oceny stopnia uciążliwości środków egzekucyjnych możliwych do zastosowania w danej sytuacji, a następnie zastosować środek najmniej uciążliwy, który jednak - zgodnie z dyspozycją art. 7 § 2 u.p.e.a. - musi prowadzić bezpośrednio do wykonania obowiązku.

Przymus bezpośredni jako samoistny środek egzekucyjny powinien być stosowany w ostateczności - w przypadku stwierdzenia niemożności zastosowania innych środków egzekucyjnych.