Wiśniewski Jarosław T., Wszczęcie europejskiego postępowania w sprawie drobnych roszczeń

Wszczęcie europejskiego postępowania w sprawie drobnych roszczeń

Europejskie postępowanie w sprawie drobnych roszczeń uregulowane jest przepisami rozporządzenia (WE) nr 861/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 lipca 2007 r. ustanawiającego europejskie postępowanie w sprawie drobnych roszczeń, które dotyczy wszystkich państw członkowskich Unii Europejskiej z wyjątkiem Danii.

Postępowanie to umożliwia dochodzenie roszczeń w sprawach cywilnych i gospodarczych o charakterze transgranicznym, tzn. w których przynajmniej jedna ze stron ma miejsce zamieszkania lub miejsce stałego pobytu w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie sądu rozpoznającego sprawę (art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 861/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 lipca 2007 r.), gdy wartość przedmiotu sporu, z wyłączeniem wszystkich odsetek, wydatków i nakładów, nie przekracza 2.000 euro w momencie wpłynięcia formularza pozwu do sądu (art. 2 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 861/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 lipca 2007 r.).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia (WE) nr 861/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 lipca 2007 r., postępowanie nie ma zastosowania do spraw dotyczących:

– odpowiedzialności państwa za działania i zaniechania przy wykonywaniu władzy publicznej;

– stanu cywilnego, zdolności prawnej i zdolności do czynności prawnych oraz przedstawicielstwa ustawowego osób fizycznych;

– praw majątkowych wynikających ze stosunków małżeńskich, testamentów, dziedziczenia oraz obowiązków alimentacyjnych;

– postępowań upadłościowych, postępowań związanych z likwidacją niewypłacalnych spółek lub innych osób prawnych, postępowań układowych oraz innych analogicznych postępowań;

– ubezpieczeń społecznych;

– sądownictwa polubownego;

– prawa pracy;

– niepieniężnych roszczeń z tytułu najmu lub dzierżawy nieruchomości;

– naruszenia prywatności i dóbr osobistych.

Skorzystanie z możliwości dochodzenia roszczeń na podstawie przepisów europejskiego postępowania w sprawie drobnych roszczeń uzależnione jest wyłącznie od decyzji powoda, a jego wola przejawia się w złożeniu pozwu na formularzu, którego wzór określono w załączniku do rozporządzenia (WE) nr 861/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 lipca 2007 r. (formularz A w załączniku nr I).

Sądami właściwymi do rozpoznawania spraw w europejskim postępowaniu nakazowym są zarówno sądy rejonowe, jak i sądy okręgowe (art. 505²² § 1 k.p.c.). Właściwość rzeczową ustala się w tym wypadku na ogólnych zasadach z art. 17 k.p.c.

Oczywistą bezzasadność powództwa stwierdza się na podstawie samej treści żądania. Na tym etapie postępowania o bezzasadności powództwa nie może zatem przesądzać jedynie brak przedstawienia przez powoda dowodów na poparcie zgłoszonych twierdzeń uzasadniających żądanie.

Powództwo może być natomiast niedopuszczalne ze względu na brak drogi sądowej (art. 199 § pkt 1 k.p.c.) bądź brak jurysdykcji sądu polskiego (art. 1099 § 1 k.p.c.).