Izydorczyk Jacek, Wniosek o udzielenie informacji do organu państwa UE

Wniosek o udzielenie informacji do organu państwa UE

Przepis art. 592a § 1 k.p.k. (i w ogóle art. 592a–592f k.p.k.) stanowi implementację regulacji art. 5 decyzji ramowej 2009/948/WSiSW. Chodzi tutaj o uzyskanie informacji przez organy państw UE (w tym przypadku przez organ polski, który prowadzi już postępowanie karne) w przypadku przypuszczenia (oczywiście uzasadnionego - choć przepis tego nie stanowi wprost), że co do tego samego czynu tej samej osoby wszczęto postępowanie karne w Polsce lub za granicą - ale tylko w innym państwie UE. Por. S. Steinborn, Komentarz do kodeksu postępowania karnego, Lex 2013.

Zgodnie z przepisem art. 592a § 1 k.p.k., jeżeli zachodzą okoliczności z:

1) art. 590 § 1 k.p.k. (przekazanie ścigania - tj. informacja, że za granicą - czyli w UE - zostało popełnione przestępstwo przez: a) obywatela polskiego, b) osobę mającą na terytorium Polski stałe miejsce zamieszkania, c) osobę, która odbywa lub będzie odbywać w Polsce karę pozbawienia wolności, oraz d) osobę, przeciwko której zostało wszczęte w Polsce postępowanie karne);

2) art. 591 § 1 k.p.k. (przejęcie ścigania - tj. informacja, że przestępstwo zostało popełnione przez cudzoziemca z UE w Polsce); lub też

3) tzw. inne okoliczności nasuwające przypuszczenie, że co do tego samego czynu tej samej osoby wszczęto postępowanie karne w Polsce i w innym państwie UE

– organ polski (sąd albo prokurator) występuje do właściwego sądu lub innego organu państwa UE z wnioskiem o udzielenie informacji o tym postępowaniu. Por. S. Steinborn, Komentarz do kodeksu postępowania karnego, Lex 2013.

Wskazano powyżej, że przepis art. 592a § 1 k.p.k. stanowi jedynie o „okoliczności nasuwającej przypuszczenie”, jednak należy uznać, że musi być ono co najmniej uzasadnione. W literaturze (zob. S. Steinborn, Komentarz do kodeksu postępowania karnego, Lex 2013) wskazuje się słusznie, że nie jest tutaj wymagany wysoki stopień prawdopodobieństwa, jednak musi być owo przypuszczenie co najmniej uzasadnione. Tym bardziej, że informacje takie („okoliczności nasuwającej przypuszczenie”) mogą pochodzić z wszelkiego rodzaju źródeł, np. od uczestników postępowania karnego prowadzonego w Polsce, w tym nie tylko od stron. Nie ma tutaj znaczenia etap postępowania karnego (tj. stadium przygotowawcze oraz stadium jurysdykcyjne), ale musi ono dotyczyć konkretnej osoby (więc postępowanie przygotowawcze znajduje się na etapie po wydaniu postanowienia o przedstawieniu zarzutów).

Na podstawie przepisu art. 592a § 3 k.p.k. wyłączone jest procedowanie określone w art. 592a § 1 k.p.k., gdy informacje o toczącym się postępowaniu karnym w innym państwie UE powzięte zostały z urzędu. Będą to sytuacje uzyskania takiego przypuszczenia („okoliczności nasuwającej przypuszczenie”), poprzez np. uzyskanie informacji przez organ od Policji, wystąpienie przez właściwy organ państwa UE z wnioskiem o wzajemną pomoc prawną, czy też wydanie Europejskiego Nakazu Aresztowania w innym państwie UE i jego przekazanie do Polski. Zob. S. Steinborn, Komentarz do kodeksu postępowania karnego, Lex 2013.