Bełczącki Robert Marek, Wniesienie odpowiedzi na zażalenie do Sądu Najwyższego

Wniesienie odpowiedzi na zażalenie do Sądu Najwyższego

Wnosząc odpowiedź na zażalenie strona przeciwna ma okazję kwestionować zasadność lub nawet dopuszczalność wniesionego zażalenia, prezentując Sądowi Najwyższemu własne twierdzenia, a także powoływać nowe fakty i dowody na ich poparcie, jeśli uczyniono tak w zażaleniu. Należy jednak podkreślić, że Sąd Najwyższy nie będzie prowadził postępowania dowodowego w kierunku ustalenia nowych okoliczności, lecz uznając, że mogły one wpłynąć na treść zaskarżonego rozstrzygnięcia, uchyli zaskarżone orzeczenie, co jednak może przynieść korzyść także stronie, która nie wniosła zażalenia.

W przypadku, gdy obie strony wnoszą zażalenie, obie mogą również wnieść odpowiedź na zażalenie przeciwnika.

Odpowiednie stosowanie art. 395 § 1 zd. drugie w zw. z art. 394¹ § 3 k.p.c. pozwala na przyjęcie, że odpowiedź na zażalenie wnosi się wprost do Sądu Najwyższego.

W myśl art. 87¹ k.p.c. wniesienie odpowiedzi na zażalenie do Sądu Najwyższego objęte jest przymusem adwokacko-radcowskim.

Z wniesieniem odpowiedzi na zażalenie do Sądu Najwyższego nie łączy się obowiązek uiszczania opłaty sądowej.

W myśl art. 395 § 1 zd. drugie w zw. z art. 394¹ § 3 k.p.c. tygodniowy termin do wniesienia odpowiedzi na zażalenie liczony jest od dnia doręczenia odpisu zażalenia. Jego przekroczenie może prowadzić do utraty możliwości zwalczania stanowiska wnoszącego zażalenie. Zażalenie podlega bowiem rozpoznaniu przez Sąd Najwyższy na posiedzeniu niejawnym (art. 397 § 1 w zw. z art. 394¹ § 3 k.p.c.), a stosownie do art. 207 § 3 zd. trzecie w zw. z art. 391 § 1, art. 398²¹ i art. 394¹ § 3 k.p.c. złożenie pisma przygotowawczego na dalszym etapie postępowania zażaleniowego przed Sądem Najwyższym będzie możliwe tylko wtedy, gdy Sąd Najwyższy na to zezwoli. Zastrzeżenie terminu do wniesienia odpowiedzi na zażalenie stanowi dla strony przeciwnej swoistą gwarancję, że zażalenie nie zostanie rozpoznane przez Sąd Najwyższy przed upływem tego terminu i w trakcie jego biegu będzie ona mogła przedstawić swoje stanowisko.

Do niedawna w judykaturze Sądu Najwyższego konsekwentnie przyjmowano, że odpowiedź na zażalenie do Sądu Najwyższego wniesiona po upływie przepisanego terminu jest bezskuteczna, wobec czego zawarty w niej wniosek o zwrot kosztów postępowania zażaleniowego przed Sądem Najwyższym podlegał oddaleniu (por. uzasadnienie postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 28 października 2011 r., I CZ 84/11, LEX nr 1043971). Obecnie jednak stanowisko to straciło aktualność. W uzasadnieniu uchwały Sądu Najwyższego z dnia 16 lutego 2012 r., III CZP 1/12, OSNC 2012, nr 10, poz. 114, LEX nr 1109364, przyjęto wyraźnie pogląd, że spóźniona odpowiedź na apelację nie podlega zwrotowi i pogląd ten należy uznać także w odniesieniu do odpowiedzi na zażalenie. Zatem w przypadku wniesienia odpowiedzi na zażalenie do Sądu Najwyższego po upływie tygodniowego terminu przewidzianego w art. 395 § 1 zd. drugie w zw. z art. 394¹ § 3 k.p.c. podniesione w niej twierdzenia i zgłoszone wnioski, w szczególności wniosek o zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego, będą mogły zostać uwzględnione przez Sąd Najwyższy tylko wtedy, gdy prawidłowo sporządzona odpowiedź na zażalenie wpłynie zanim zażalenie zostanie rozpoznane.