Przybysz Piotr, Ustalanie, który podmiot zostanie obciążony kosztami egzekucyjnymi (egzekucja prowadzona na wniosek państwa członkowskiego lub państwa trzeciego)

Ustalanie, który podmiot zostanie obciążony kosztami egzekucyjnymi (egzekucja prowadzona na wniosek państwa członkowskiego lub państwa trzeciego)

Do kosztów egzekucyjnych zgodnie z art. 64c § 1 u.p.e.a. zalicza się opłatę manipulacyjną (art. 64 § 1 u.p.e.a.), opłatę egzekucyjną (art. 64 § 4 i 5 u.p.e.a.), opłatę za czynności egzekucyjne (art. 64 § 10, art. 64a § 1 u.p.e.a.) i wydatki egzekucyjne (art. 64b § 1 u.p.e.a.).

Przez wydatki egzekucyjne rozumie się również koszty przekazania wyegzekwowanych kwot w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym na podstawie jednolitego tytułu wykonawczego albo zagranicznego tytułu wykonawczego (art. 64b § 2 u.p.e.a.).

Wysokość kosztów egzekucyjnych może być definitywnie ustalona po zakończeniu egzekucji. W tym samym momencie można także ostatecznie ustalić podmiot, który zostanie obciążony tymi kosztami.

Zasadą jest ponoszenie kosztów egzekucyjnych przez zobowiązanego (art. 64c § 2 u.p.e.a.), ponieważ koszty te zostały niejako „zawinione” przez niego - jeżeli zobowiązany nie uchylałby się od wykonania obowiązku, to nie doszłoby do egzekucji i nie powstałyby koszty egzekucyjne. Jeżeli nie można ściągnąć kosztów egzekucyjnych od zobowiązanego, to obowiązek ich pokrycia przechodzi na wierzyciela (art. 64c § 3 u.p.e.a.). Istnieją wyjątki od tej zasady, unormowane w art. 64c § 7 i 8 oraz art. 64e § 9 i 10 u.p.e.a., dotyczące postępowania egzekucyjnego prowadzonego w ramach udzielania pomocy państwu członkowskiemu lub państwu trzeciemu.

W określonych sytuacjach umarza się obligatoryjnie lub fakultatywnie koszty egzekucyjne (zob. umorzenie kosztów egzekucyjnych).

Na schemacie przedstawiono sposób ustalania podmiotu, na którym ciążą koszty egzekucji prowadzonej na podstawie jednolitego tytułu wykonawczego oraz zagranicznego tytułu wykonawczego. Procedurę tę stosuje się również w części w odniesieniu do pokrywania wydatków egzekucyjnych poniesionych w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym na podstawie tytułu wykonawczego obejmującego należności pieniężne, o których mowa w art. 2 § 1 pkt 8 lit. g oraz i u.p.e.a.

Odrębny schemat przedstawia procedurę ustalania podmiotu, na którym ciążą koszty egzekucji prowadzonej na podstawie tytułu wykonawczego wystawionego przez polskiego wierzyciela.

Do kosztów egzekucyjnych zgodnie z art. 64c § 1 u.p.e.a. zalicza się opłatę manipulacyjną (art. 64 § 1 u.p.e.a.), opłatę egzekucyjną (art. 64 § 4 i 5 u.p.e.a.), opłatę za czynności egzekucyjne (art. 64 § 10, art. 64a § 1 u.p.e.a.) i wydatki egzekucyjne (art. 64b § 1 u.p.e.a.).

Do wydatków egzekucyjnych zalicza się również koszty przekazania wyegzekwowanych kwot w postępowaniu egzekucyjnym prowadzonym na podstawie jednolitego tytułu wykonawczego albo zagranicznego tytułu wykonawczego (art. 64b § 2 u.p.e.a.).

Obowiązek uiszczenia opłat jest powiązany z określoną czynnością egzekucyjną, co oznacza, że opłaty powinny być uiszczane w toku egzekucji (zob. art. 64 § 2, 7 i 11, art. 64a § 2 u.p.e.a.).

Wysokość kosztów egzekucyjnych może być definitywnie ustalona po zakończeniu egzekucji. W tym samym momencie można także ostatecznie ustalić podmiot, który zostanie obciążony tymi kosztami.

Zobowiązany nie może ponosić kosztów egzekucyjnych, które nie zostały przez niego zawinione. Jeżeli zatem egzekucja została wszczęta i była prowadzona niezgodnie z prawem, to koszty egzekucyjne nie mogą obciążać zobowiązanego. Oceny tej okoliczności dokonuje się na podstawie postanowienia organu egzekucyjnego o umorzeniu postępowania egzekucyjnego.