Wiśniewski Paweł, Umorzenie przez sąd postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie tytułu wykonawczego, o którym mowa w art. 1153(14) pkt 6 k.p.c.

Umorzenie przez sąd postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie tytułu wykonawczego, o którym mowa w art. 1153(14) pkt 6 k.p.c.

Niniejsze postępowanie dotyczy spraw egzekucyjnych prowadzonych na podstawie orzeczeń wydanych w państwach członkowskich Unii Europejskiej, obejmujących środki ochrony objęte zakresem zastosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 606/2013 z dnia 12 czerwca 2013 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz. Urz. UE L 181 z 29.06.2013 r., s. 4 ze zm.) (art. 1153¹⁴ pkt 6 k.p.c.).

Zgodnie z art. 3 pkt 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 606/2013 z dnia 12 czerwca 2013 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz. Urz. UE L 181 z 29.06.2013 r., s. 4 ze zm.), chodzi o orzeczenia nakładające na osobę stwarzającą zagrożenie jednego lub kilku z wymienionych obowiązków w celu ochrony innej osoby, której integralność fizyczna lub psychiczna może być zagrożona:

– zakaz lub ograniczenie wstępu do miejsca, w którym osoba objęta ochroną zamieszkuje, pracuje lub które regularnie odwiedza, lub w którym regularnie przebywa,

– zakaz lub uregulowanie wszelkich form kontaktu z osobą objętą ochroną, w tym za pośrednictwem telefonu, poczty elektronicznej lub zwykłej, faksu lub innych środków,

– zakaz lub ograniczenie zbliżania się na określoną odległość do osoby objętej ochroną.

Wymienione orzeczenia stanowią tytuły wykonawcze w Rzeczypospolitej Polskiej bez potrzeby nadawania im klauzuli wykonalności (art. 4 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 606/2013 z dnia 12 czerwca 2013 r. w sprawie jurysdykcji i uznawania orzeczeń sądowych oraz ich wykonywania w sprawach cywilnych i handlowych (Dz. Urz. UE L 181 z 29.06.2013 r., s. 4 ze zm.) oraz art. 1153¹⁴ pkt 6 k.p.c.).

Legitymowanym do złożenia wniosku na podstawie art. 1153¹⁹ k.p.c. jest zarówno dłużnik (osoba stwarzająca zagrożenie), jak i wierzyciel (osoba objęta ochroną).

Sądem właściwym do rozpoznania wniosku jest sąd egzekucyjny właściwy na ogólnych zasadach dla danego sposobu egzekucji również wtedy, gdy wierzyciel dokonał wyboru komornika na podstawie art. 10 ustawy z dnia 22 marca 2018 r. o komornikach sądowych (Dz.U. z 2018 r., poz. 771) (tak na gruncie obowiązującego do dnia 9 stycznia 2015 r. art. 820¹ k.p.c. H. Pietrzykowski, Komentarz do kodeksu postępowania cywilnego pod red. T. Erecińskiego. Postępowanie egzekucyjne, Warszawa 2012, s. 231; H. Ciepła, Komentarz do kodeksu postępowania cywilnego pod redakcją H. Doleckiego i T. Wiśniewskiego, t. IV, Warszawa 2011, s. 269).

Jeżeli wniosek błędnie skierowano do komornika sądowego, ten na podstawie art. 800 k.p.c. powinien przekazać wniosek sądowi.

Wniosek nie podlega opłacie, albowiem żaden przepis nie przewiduje jej pobrania (art. 3 ust. 1 u.k.s.c.).