Zgoliński Igor, Sprzedaż przedmiotów w postępowaniu karnym skarbowym

Sprzedaż przedmiotów w postępowaniu karnym skarbowym

Regulacja przewidziana w art. 129a k.k.s. określa tryb sprzedaży przedmiotów mogących ulec szybkiemu zniszczeniu lub takich, których przechowywanie byłoby połączone z niewspółmiernymi kosztami lub nadmiernymi trudnościami albo powodowałoby znaczne obniżenie wartości rzeczy w razie jej zarządzenia przez finansowy organ postępowania przygotowawczego. Sprzedaż przedmiotów reguluje ustawa z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji - dalej u.p.e.a.

Unormowanie z art. 129a k.k.s. odwołuje się więc do analogicznego trybu jak w powszechnej procedurze, gdyż tam sprzedaż przedmiotów następuje według trybu określonego dla właściwych organów postępowania wykonawczego, a więc przez naczelnika urzędu skarbowego, który dokonuje sprzedaży przedmiotów, stosując przepisy o egzekucji świadczeń pieniężnych w postępowaniu egzekucyjnym w administracji (art. 188 § 5 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny wykonawczy). Przepis art. 129a k.k.s. po części uzupełnia natomiast art. 232 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks postępowania karnego - dalej k.p.k. - stanowiąc w tym zakresie lex specialis wobec tego przepisu. Wprowadza bowiem możliwość złożenia kwoty uzyskanej ze sprzedaży także do depozytu właściwego miejscowo finansowego organu postępowania przygotowawczego. W powszechnej procedurze karnej ta alternatywa nie występuje, gdyż art. 232 § 1 k.p.k. przewiduje jedynie, że złożenie kwoty uzyskanej ze sprzedaży następuje do depozytu sądowego. W postępowaniu karnym skarbowym mamy zatem do czynienia z rozszerzeniem miejsc depozytu.

Momentem inicjującym procedurę jest zarządzenie przez organ prowadzący postępowanie sprzedaży przedmiotów. W art. 129a k.k.s. mowa jest co prawda wyłącznie o finansowym organie postępowania przygotowawczego, ale decyzja tego rodzaju może zostać wydana także przez prokuratora, sąd lub referendarza sądowego (zob. art. 232 § 1 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s.).

Organ prowadzący postępowanie zobligowany jest do sprzedaży przedmiotów w trybie określonym przez ustawę o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. W myśl art. 105 § 1 u.p.e.a. sprzedaż może nastąpić w drodze:

– licytacji publicznej,

– po cenie oszacowania podmiotom prowadzącym działalność handlową,

– przekazania przedmiotów do sprzedaży podmiotom prowadzącym sprzedaż komisową tego rodzaju ruchomości,

– przetargu ofert lub

– z wolnej ręki.

Dalsze etapy tej procedury aktualizują się w momencie faktycznej sprzedaży tych przedmiotów.