Gil Izabella, Rozpoznanie zarzutów przeciwko uchwale rady wierzycieli

Procedury
Status:  Aktualna
Wersja od: 1 stycznia 2017 r.
Autorzy:

Rozpoznanie zarzutów przeciwko uchwale rady wierzycieli

Rozpoznanie zarzutów przeciwko uchwale rady wierzycieli sędzia-komisarz sędzia-komisarz uchylenie uchwały oddalenie zarzutów zarzuty przeciwko uchwale rady wierzycieli pozostawienie zarzutów bez rozpoznania ustalenie, czy uchwała jest sprzeczna z prawem lub narusza interes wierzycieli zarzuty wniesione po terminie lub nieodpowiadające wymogom formalnym zarzuty wniesione terminowo i odpowiadające wymogom formalnym

Krok: zarzuty przeciwko uchwale rady wierzycieli

Rada wierzycieli reprezentuje w postępowaniu interesy wierzycieli, ale może się zdarzyć, że poszczególni wierzyciele nie będą się zgadzać ze stanowiskiem rady wyrażonym w podjętej przez nią uchwale. W związku z powyższym projekt przewiduje wprowadzenie możliwości zaskarżania uchwał rady wierzycieli poprzez wniesienie w terminie 7 dni od dnia obwieszczenia treści uchwały w Rejestrze zarzutów przeciwko uchwale. Zarzuty będzie mógł wnieść również dłużnik oraz zarządca albo nadzorca sądowy (por. Uzasadnienie projektu ustawy - Prawo restrukturyzacyjne, s. 36–37).

Zarzuty przeciwko uchwale rady wierzycieli mogą wnieść uczestnik postępowania oraz zarządca albo nadzorca sądowy. Zarzuty mogą zostać wniesione w terminie tygodnia od dnia zamieszczenia uchwały rady wierzycieli w Rejestrze. Przy czym do dnia utworzenia Rejestru uchwały rady wierzycieli wykłada się w sekretariacie sądu (por. art. 455 ust. 2 p.r.) i od tego momentu należy liczyć termin do wniesienia zarzutów.

Zarzuty powinny odpowiadać warunkom formalnym pisma procesowego.

Krok:

Ustawodawca uzależnia dalszy bieg sprawy od okoliczności, czy zarzuty zostały wniesione po upływie terminu lub nie odpowiadają wymogom formalnym pisma procesowego.

Krok: pozostawienie zarzutów bez rozpoznania

Zarzuty wniesione po upływie terminu lub nieodpowiadające wymogom formalnym pisma procesowego pozostawia się bez rozpoznania. Przepisu art. 130 § 1 kodeksu postępowania cywilnego nie stosuje się.