Kasiński Jarosław, Przesłuchanie świadka na rozprawie głównej

Przesłuchanie świadka na rozprawie głównej

Rozprawę główną rozpoczyna wywołanie sprawy (art. 381 zd. pierwsze k.p.k.). Jest to czynność dokonywana na sali rozpraw przez przewodniczącego składu orzekającego, której uzupełnienie stanowi poinformowanie przez pracownika sekretariatu sądu (protokolanta) osób oczekujących na korytarzu sądowym (w tym świadków), że określona sprawa będzie rozpoznawana.

Wywołanie sprawy powinno nastąpić nie wcześniej niż o godzinie, na którą sprawa została wyznaczona. Wyjątkowo tylko można uczynić to wcześniej, gdy wszystkie osoby wezwane i zawiadomione o rozprawie stawiły się przed ustaloną godziną (zob. np. R.A. Stefański [w:] R.A. Stefański, S. Zabłocki (red.), Kodeks postępowania karnego. Komentarz, Warszawa 2004, t. II, s. 673).

Następnie przewodniczący składu orzekającego sprawdza, czy wszystkie wezwane na rozprawę osoby, w tym świadkowie, stawiły się (art. 381 zd. drugie k.p.k.). Jednym z procesowych obowiązków świadka jest bowiem stawienie się na wezwanie organu procesowego, w tym sądu (art. 177 § 1 k.p.k.). Niezbędne jest zatem sprawdzenie tożsamości obecnych na rozprawie osób. Ponadto konieczne jest ustalenie, czy nieobecne osoby zostały prawidłowo wezwane na rozprawę.

W wezwaniu na rozprawę należy oznaczyć organ wysyłający oraz podać, w jakiej sprawie, w jakim charakterze, miejscu i czasie ma się stawić adresat i czy jego stawiennictwo jest obowiązkowe, a także uprzedzić o skutkach niestawiennictwa (art. 129 § 1 k.p.k.). Wezwania doręcza się za pokwitowaniem odbioru (art. 130 k.p.k.).

Kolejną czynnością jest utrwalenie w protokole rozprawy, która z wezwanych osób stawiła się na nią, a kto tego nie uczynił oraz czy ta nieobecność była usprawiedliwiona.

Kodeks dopuszcza jednak także przesłuchanie świadka przy użyciu urządzeń technicznych umożliwiających przeprowadzenie tej czynności na odległość, z jednoczesnym bezpośrednim przekazem obrazu i dźwięku (art. 177 § 1a k.p.k.) i w miejscu jego pobytu (art. 177 § 2 k.p.k.), jak również przez sędziego wyznaczonego albo sąd wezwany (art. 396 § 2 k.p.k.).

Odmiennie ukształtowane jest również przesłuchanie świadka anonimowego (art. 184 § 3 i 4 k.p.k.), jak i świadka, który w chwili przesłuchania nie ukończył 15 lat, o którym mowa w art. 185a i 185b k.p.k., a także świadka, o którym mowa w art. 185c k.p.k.