Wiśniewski Jarosław T., Przejęcie przez wierzyciela zajętej ruchomości na swoją własność

Przejęcie przez wierzyciela zajętej ruchomości na swoją własność

Wierzyciel ma prawo przejąć na własność ruchomość, która nie została sprzedana na pierwszej bądź drugiej licytacji, składając stosowne oświadczenie komornikowi sądowemu (art. 875 § 1, 877 k.p.c.).

Oświadczenie może zostać złożone pisemnie, za pośrednictwem systemu teleinformatycznego bądź ustnie do protokołu (art. 760 § 1 k.p.c.). Protokół powinien odpowiadać wymaganiom określonym w art. 809 k.p.c. Patrz również Potwierdzenie czynności protokołem.

Dwutygodniowy termin na złożenie oświadczenia o przejęciu ruchomości jest terminem ustawowym i może być przywrócony (H. Pietrzkowski, Komentarz do kodeksu postępowania cywilnego pod red. T. Erecińskiego, Postępowanie egzekucyjne, Warszawa 2012, s. 365).

Patrz również Przywrócenie terminu procesowego.

Wskazanie w oświadczeniu wierzyciela ceny, za którą ma nastąpić przejęcie, nie jest konieczne, skoro istnieje obowiązek uiszczenia całej ceny jednocześnie z wnioskiem (podobnie D. Zawistowski, Komentarz do kodeksu postępowania cywilnego pod redakcją H. Doleckiego i T. Wiśniewskiego, Tom IV, Warszawa 2011, s. 378–379). Oznacza to, że cenę wierzyciel musi złożyć również w terminie dwóch tygodni od otrzymania od komornika zawiadomienia o bezskutecznym terminie licytacji.

Na poczet ceny wierzyciel może zaliczyć swoją egzekwowaną wierzytelność, jeżeli jest jedynym wierzycielem egzekwującym, albo cena nabycia wystarcza na zaspokojenie wszystkich wierzycieli egzekwujących i kosztów egzekucji (art. 876 k.p.c.). Oświadczenie o zaliczeniu swojej wierzytelności wierzyciel zobowiązany jest złożyć również przed upływem opisanego wyżej terminu.

Wydanie postanowienia o odmowie przyznania ruchomości wierzycielowi nie jest konieczne. W razie nieuwzględnienia oświadczenia wierzyciela o przejęciu ruchomości na własność komornik sądowy powinien wydać jedynie postanowienie o umorzeniu postępowania co do niesprzedanej ruchomości.

Komornik sądowy nie uwzględni żądania przejęcia ruchomości przez wierzyciela, jeżeli przykładowo:

– wierzyciel złożył oświadczenie po upływie terminu z art. 875 § 1 lub 877 k.p.c.,

– wierzyciel nie złożył wymaganej ceny, tj. nie złożył jej w ogóle, złożył ją w wysokości niższej od ceny wywołania, albo złożył ja po terminie.

Na postanowienie komornika przysługuje skarga do sądu rejonowego (art. 767 k.p.c.). Patrz również Wniesienie skargi na czynności komornika.

Na postanowienie sądu rozpoznającego skargę przysługuje zażalenie (art. 828 k.p.c.). Zażalenie rozpoznaje sąd, który wydał zaskarżone postanowienie, sędziów, orzekając jako sąd drugiej instancji; przepis art. 394^1a § 3 k.p.c. stosuje się odpowiednio (art. 767⁴ § 1¹ k.p.c.) (z tym zastrzeżeniem, że w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 oraz w ciągu roku od odwołania ostatniego z nich skład sądu jest co do zasady jednoosobowy (art. 15zzs¹ ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych); por. jednak uchwałę SN z dnia 26.04.2023, III PZP 6/22, LEX nr 3523123)).

W złożonej do sądu skardze wierzyciel może podnosić, że spełnił wymagania, aby przejąć niesprzedaną ruchomość na własność.