Hudzik Michał, Przebieg rozprawy w postępowaniu uproszczonym

Przebieg rozprawy w postępowaniu uproszczonym

Rozpoznawanie sprawy w trybie uproszczonym przewidziane jest dla spraw, w których postępowanie przygotowawcze było prowadzone w formie dochodzenia (art. 469 k.p.k.).

Rozpoczęcie rozprawy następuje przez jej wywołanie, którego dokonuje protokolant (art. 381 k.p.k.). Odbywa się to przy użyciu środków technicznych (wyświetlenie informacji na tablicy cyfrowej lub przez ogłoszenie informacji przez głośniki). W braku takich środków, protokolant wychodzi przed salę rozpraw i ogłasza, którą sprawę rozpozna sąd, wzywając jednocześnie wszystkich, którzy się stawili, by weszli na salę.

Jeżeli oskarżony złożył wniosek, o którym mowa w art. 387 k.p.k. przed rozprawą, można rozpoznać taki wniosek na posiedzeniu (zob.: Dobrowolne poddanie się karze w trybie uproszczonym).

Po wywołaniu sprawy, przewodniczący składu orzekającego sprawdza, czy wszyscy stawili się na rozprawę - zob. szerzej: Stawiennictwo uczestników na rozprawie głównej, Usprawiedliwianie nieobecności na rozprawie głównej.

W trybie uproszczonym ustawodawca nieco odmiennie uregulował zagadnienie stawiennictwa stron. O ile, co do zasady, udział oskarżonego w rozprawie głównej jest obowiązkowy, o tyle w postępowaniu uproszczonym rozprawę taką można prowadzić bez jego udziału, pod warunkiem, że doręczono mu wezwanie (art. 479 § 1 k.p.k.), a oskarżony, usprawiedliwiwszy swe niestawiennictwo, nie wnosił o odroczenie rozprawy (art. 480 k.p.k.).

Jeżeli jednak oskarżony jest pozbawiony wolności, należy go sprowadzić na rozprawę główną (J. Grajewski, S. Steinborn, Komentarz aktualizowany do art. 479 Kodeksu postępowania karnego, LEX/el. 2014, t. 3).

Także udział oskarżyciela nie jest obowiązkowy - jego niestawiennictwo nie tamuje bowiem toku rozprawy (art. 477 k.p.k.).